Onu Instagram’dan çok daha önce bir etkileyici olarak düşünün.
Başkan Theodore “Teddy” Roosevelt’in en büyük çocuğu olan Alice Lee Roosevelt, zamanında büyük bir ünlüydü. Bugün, büyük ölçüde unutulmuş durumda; daha sonra başka bir akrabası olan Franklin D. Roosevelt ile evlenen ve etkili bir First Lady olan kuzeni Eleanor’un gölgesinde kalmış durumda.
Ancak Alice hiçbir zaman kuzeninin yaptığı gibi sosyal meseleleri ele almamış olsa da hikayesi unutulmaz olmaya devam ediyor. Bu hafta sonu, öğrencilerin yazıp yönettiği, Alice’in yaşamının özgün bir müzikal yeniden anlatımı olan ve Pazar gününe kadar Agassiz Tiyatrosu’nda sunulan “Beyaz Saray Prensesi” ile yeni bir nesle tanıtılacak.
Yeni müzikalin iki oyun yazarından biri ve baş yapımcısı olan Maureen Clare ’24, 1884 doğumlu Alice’in “20. yüzyılın büyük bölümünde son derece ünlü olduğunu ve bizim çağımızda hiç kimsenin onun adını bilmediğini” söyledi.
İki Hasty Pudding müzikalinin yazarı Clare ile Sanat-Berklee Müzik Koleji’nden ikili diploma almak isteyen Charlotte Daniels ’24 arasındaki üç yıllık işbirliğinin sonucu olan müzikal komedi, döneme uygun Agassiz’de sahneleniyor. 1904 yılında inşa edilmiştir.
“Beyaz Saray Prensesi”, 1901’de William McKinley suikastının ardından Teddy’nin başkanlığa yükselmesiyle açılıyor ve 1980’de Alice’in ölümüyle devam ediyor. Ancak asıl aksiyon, ailenin 1909’da sona eren Beyaz Saray yıllarında geçiyor.
Alice o zamanlar stil belirleyici ve kuralları çiğneyen biriydi; gösteri kısmen babasının (Jeremy Ornstein ’24 tarafından canlandırılıyor) en büyük kızına duyduğu hayal kırıklığını, onun tıpkı kendisi gibi olduğunu kabul etmesine rağmen şarkı söylemesini sağlayarak tasvir ediyor.
Aynı zamanda dizinin vokal-müzik direktörü olan Daniels, bu duygunun karşılıklı olduğunu açıkladı. “Babasını seviyordu ve gerçekten onun gibi olmak istiyordu.”
Zamanın toplumsal cinsiyet rollerine bağlı olan Alice, babasının siyasi ayak izlerini takip edemedi. 26. başkanın reform tutkusunu da miras almadı. “Oy hakkı için mücadele etmedi. Kağıt üzerinde listelenebilecek hiçbir şey yapmadı” diye açıkladı Clare.
Çağdaş bir örnek arayan Clare, aceleci ve etkili Alice’i bir Kardashian’a benzetiyor – yalnızca birkaç kadın ünlünün olduğu bir dünyada. Kuzeni Eleanor’un ya da örneğin 1903’te radyoaktivite konusundaki öncü araştırmalarıyla Nobel Ödülü’nü kazanan Marie Curie’nin aksine, Alice sadece kendisi olmasıyla ünlüydü.
Clare, Alice’in “ölçülebilir olmayan bir sosyal değişim yarattığını” söyledi. Gösteride vurgulanan örnekleri aktarıyor: “Alice pantolon giyiyor ve kişiliğinin gücü nedeniyle insanlar onu gördü ve ‘Ah, belki ben de bunu yapabilirim’ dediler. Bir arabaya çarpıyor ve birdenbire bir kızın direksiyona geçmesi çok daha normal hale geliyor.”
“Onun amacı bu değil. Bu bir şekilde oluyor” dedi Clare. “Bizim ilgilendiğimiz şey arkasında bıraktığı şey.”
Bazı açılardan yaratıcılar, kahramanlarının bencil görünebileceği konusunda hemfikir. Ancak dizinin yönetmeni Lollie McKenzie ’26 savunmasına geliyor. “Mutluluğu aramaya çalışmaktan daha kötü ve çok daha bencil şeyler yapan bazı tarihi erkek figürlere de aynısını sorup soramayacağımızı merak ediyorum” dedi.
Bu projeye “bir oyuncunun bakış açısıyla” geldiğini belirten McKenzie şöyle devam etti: “Kendisi hakkında düşünmek ve kafasının, ailesinin ve hayatının içine girmek için saatler harcayacak kadar önemli.” Geçen yıl ikinci sınıf öğrencisi, birinci sınıf müzikali “Post Mortem”i yönetmiş olsa da, önceki tiyatro deneyimi büyük ölçüde sahnedeydi; Londra’nın West End bölgesinde Roald Dahl’dan ilham alan aynı isimli müzikalde Matilda’yı canlandırmak da buna dahildi.
Hayatta olduğu gibi “Beyaz Saray Prensesi”nde de Alice’in engeli, başıboş kuzeninden daha geleneksel görünen Eleanor’du. (McKenzie onu “mükemmel bir Viktorya dönemi” olarak nitelendirdi.) Ancak Eleanor’un gazeteci Lorena “Hick” Hickok ile uzun süreli ilişkisi diğer kuralları çiğnedi.
Daniels, Eleanor’un bugün feminist bir simge olarak görülmesine ve Alice’in büyük ölçüde unutulmasına rağmen, her iki kadının da sosyal kısıtlamalara rağmen “nasıl var olunacağını ve mutlu olunacağını” sorguladığını söyledi. “Alice’in kendisini istediği şekilde ifade etmesine ve istediği şeyleri yapmasına izin verilmiyor. Ve Eleanor’un istediği kişiyi sevmesine izin verilmiyor” dedi.
Büyük ölçüde Houghton Kütüphanesi’nin Theodore Roosevelt Koleksiyonu’ndaki materyallere dayanan prodüksiyon, sahnenin yanlarına yansıtılan video ve harf slaytlarını içeriyor. Agassiz Tiyatrosu’nun Horner Odası’ndaki sergide, izleyicilerin gösteriden önce ve sonra görebileceği bir dizi arşiv materyali sergilenecek.
Cumartesi günkü matinenin ardından Sanat Başkanı Emerita Drew Gilpin Faust, tarihi kadın figürleri hakkında yazılar üzerine bir konuşma yapmak üzere iki oyun yazarına katılacak.
McKenzie, “Şovla ilgili bir şey de herkesin bundan bir şeyler alacağıdır” dedi. “İster tarihi dönem hakkında daha fazla bilgi edinmek, ister sadece keyif almak ve eğlenmek olsun.”
“Beyaz Saray Prensesi” Pazar gününe kadar sürüyor Cambridge’deki Agassiz Tiyatrosu’nda. Faust’un konuşması öğleden sonra 2’deki matinenin ardından geliyor.
Başkan Theodore “Teddy” Roosevelt’in en büyük çocuğu olan Alice Lee Roosevelt, zamanında büyük bir ünlüydü. Bugün, büyük ölçüde unutulmuş durumda; daha sonra başka bir akrabası olan Franklin D. Roosevelt ile evlenen ve etkili bir First Lady olan kuzeni Eleanor’un gölgesinde kalmış durumda.
Ancak Alice hiçbir zaman kuzeninin yaptığı gibi sosyal meseleleri ele almamış olsa da hikayesi unutulmaz olmaya devam ediyor. Bu hafta sonu, öğrencilerin yazıp yönettiği, Alice’in yaşamının özgün bir müzikal yeniden anlatımı olan ve Pazar gününe kadar Agassiz Tiyatrosu’nda sunulan “Beyaz Saray Prensesi” ile yeni bir nesle tanıtılacak.
Yeni müzikalin iki oyun yazarından biri ve baş yapımcısı olan Maureen Clare ’24, 1884 doğumlu Alice’in “20. yüzyılın büyük bölümünde son derece ünlü olduğunu ve bizim çağımızda hiç kimsenin onun adını bilmediğini” söyledi.
İki Hasty Pudding müzikalinin yazarı Clare ile Sanat-Berklee Müzik Koleji’nden ikili diploma almak isteyen Charlotte Daniels ’24 arasındaki üç yıllık işbirliğinin sonucu olan müzikal komedi, döneme uygun Agassiz’de sahneleniyor. 1904 yılında inşa edilmiştir.
“Beyaz Saray Prensesi”, 1901’de William McKinley suikastının ardından Teddy’nin başkanlığa yükselmesiyle açılıyor ve 1980’de Alice’in ölümüyle devam ediyor. Ancak asıl aksiyon, ailenin 1909’da sona eren Beyaz Saray yıllarında geçiyor.
Alice o zamanlar stil belirleyici ve kuralları çiğneyen biriydi; gösteri kısmen babasının (Jeremy Ornstein ’24 tarafından canlandırılıyor) en büyük kızına duyduğu hayal kırıklığını, onun tıpkı kendisi gibi olduğunu kabul etmesine rağmen şarkı söylemesini sağlayarak tasvir ediyor.
Aynı zamanda dizinin vokal-müzik direktörü olan Daniels, bu duygunun karşılıklı olduğunu açıkladı. “Babasını seviyordu ve gerçekten onun gibi olmak istiyordu.”
Zamanın toplumsal cinsiyet rollerine bağlı olan Alice, babasının siyasi ayak izlerini takip edemedi. 26. başkanın reform tutkusunu da miras almadı. “Oy hakkı için mücadele etmedi. Kağıt üzerinde listelenebilecek hiçbir şey yapmadı” diye açıkladı Clare.
Çağdaş bir örnek arayan Clare, aceleci ve etkili Alice’i bir Kardashian’a benzetiyor – yalnızca birkaç kadın ünlünün olduğu bir dünyada. Kuzeni Eleanor’un ya da örneğin 1903’te radyoaktivite konusundaki öncü araştırmalarıyla Nobel Ödülü’nü kazanan Marie Curie’nin aksine, Alice sadece kendisi olmasıyla ünlüydü.
Clare, Alice’in “ölçülebilir olmayan bir sosyal değişim yarattığını” söyledi. Gösteride vurgulanan örnekleri aktarıyor: “Alice pantolon giyiyor ve kişiliğinin gücü nedeniyle insanlar onu gördü ve ‘Ah, belki ben de bunu yapabilirim’ dediler. Bir arabaya çarpıyor ve birdenbire bir kızın direksiyona geçmesi çok daha normal hale geliyor.”
“Onun amacı bu değil. Bu bir şekilde oluyor” dedi Clare. “Bizim ilgilendiğimiz şey arkasında bıraktığı şey.”
Bazı açılardan yaratıcılar, kahramanlarının bencil görünebileceği konusunda hemfikir. Ancak dizinin yönetmeni Lollie McKenzie ’26 savunmasına geliyor. “Mutluluğu aramaya çalışmaktan daha kötü ve çok daha bencil şeyler yapan bazı tarihi erkek figürlere de aynısını sorup soramayacağımızı merak ediyorum” dedi.
Bu projeye “bir oyuncunun bakış açısıyla” geldiğini belirten McKenzie şöyle devam etti: “Kendisi hakkında düşünmek ve kafasının, ailesinin ve hayatının içine girmek için saatler harcayacak kadar önemli.” Geçen yıl ikinci sınıf öğrencisi, birinci sınıf müzikali “Post Mortem”i yönetmiş olsa da, önceki tiyatro deneyimi büyük ölçüde sahnedeydi; Londra’nın West End bölgesinde Roald Dahl’dan ilham alan aynı isimli müzikalde Matilda’yı canlandırmak da buna dahildi.
Hayatta olduğu gibi “Beyaz Saray Prensesi”nde de Alice’in engeli, başıboş kuzeninden daha geleneksel görünen Eleanor’du. (McKenzie onu “mükemmel bir Viktorya dönemi” olarak nitelendirdi.) Ancak Eleanor’un gazeteci Lorena “Hick” Hickok ile uzun süreli ilişkisi diğer kuralları çiğnedi.
Daniels, Eleanor’un bugün feminist bir simge olarak görülmesine ve Alice’in büyük ölçüde unutulmasına rağmen, her iki kadının da sosyal kısıtlamalara rağmen “nasıl var olunacağını ve mutlu olunacağını” sorguladığını söyledi. “Alice’in kendisini istediği şekilde ifade etmesine ve istediği şeyleri yapmasına izin verilmiyor. Ve Eleanor’un istediği kişiyi sevmesine izin verilmiyor” dedi.
Büyük ölçüde Houghton Kütüphanesi’nin Theodore Roosevelt Koleksiyonu’ndaki materyallere dayanan prodüksiyon, sahnenin yanlarına yansıtılan video ve harf slaytlarını içeriyor. Agassiz Tiyatrosu’nun Horner Odası’ndaki sergide, izleyicilerin gösteriden önce ve sonra görebileceği bir dizi arşiv materyali sergilenecek.
Cumartesi günkü matinenin ardından Sanat Başkanı Emerita Drew Gilpin Faust, tarihi kadın figürleri hakkında yazılar üzerine bir konuşma yapmak üzere iki oyun yazarına katılacak.
McKenzie, “Şovla ilgili bir şey de herkesin bundan bir şeyler alacağıdır” dedi. “İster tarihi dönem hakkında daha fazla bilgi edinmek, ister sadece keyif almak ve eğlenmek olsun.”
“Beyaz Saray Prensesi” Pazar gününe kadar sürüyor Cambridge’deki Agassiz Tiyatrosu’nda. Faust’un konuşması öğleden sonra 2’deki matinenin ardından geliyor.