Günümüzde pek çok Amerikalı, İç Savaş'ın patlak vermesinden önce kendisini ve en az 70 kişiyi kölelikten kurtaran 19. yüzyıl kahramanı Harriet Tubman hakkında tek bir görüşe sahip.
Michael Garvey Tarih Profesörü Tiya Miles, “Gerçekten de hayatının sinematik bir macera hikayesiyle uyuşan bölümlerine odaklanıyoruz,” dedi. “Ancak Tubman uzun bir hayat yaşadı ve Underground Railroad'da sadece on yıl kadar yer aldı. Geri kalan yıllarında ne yaptı?”
Miles, yeni kitabı “Night Flyer: Harriet Tubman and the Faith Dreams of a Free People”da Tubman'ın kahramanlığını mümkün kılan “eko-spiritüel” dünya görüşüne odaklanarak bir cevap sunuyor. Biyografi, Tubman'ın köleliğin istismarlarına katlanırken doğal dünya hakkında derin bilgi edinen inatçı bir çocuk olarak ilk günleriyle başlıyor. Ayrıca Tubman'ın erken kızlık döneminden itibaren teselli ve güç kaynağı olan Tanrı'ya olan sarsılmaz inancının kökenine iniyor.
Kitabın 18 Haziran'da yayınlanması, Penguin Press'in Significations serisinin başlangıcını işaret ediyor. Bu seride, Alphonse Fletcher Üniversitesi Profesörü Henry Louis Gates Jr. tarafından küratörlüğü ve editörlüğü yapılan, önemli Siyah kültürel figürler üzerine önde gelen düşünürler yer alıyor. Önümüzdeki ay, Brown Üniversitesi'nden Noliwe Rooks tarafından yazılan, 20. yüzyılın başındaki eğitimci ve aktivist Mary McLeod Bethune'un biyografisi geliyor.
“All That She Carried” adlı eseriyle 2021 Ulusal Kitap Ödülü'nü kazanan Miles ile “Night Flyer” hakkında daha fazla bilgi edinmek için bir araya geldik. Röportaj, uzunluk ve netlik açısından düzenlenmiştir.
Merhaba Miles.
Stephanie Mitchell/Sanat Personel Fotoğrafçısı tarafından çekilen dosya fotoğrafı
Bu kitap Tubman'ın dünya görüşünün gelişimini araştırıyor. Bu yaklaşım fikri nereden geldi?
ABD'de büyüyen birçok çocuk gibi ben de ilkokul sınıflarındaki posterlerde Harriet Tubman'ı gördüm ve her yıl Siyah Tarih Ayı'nda onun hakkında bir şeyler duydum. Kölelik çalışmaları uzmanı olduğumda, Tubman'ı edebiyatın her yerinde gördüm. Çevre sorunlarının bilincine varana ve dikkatimi çevre tarihine çevirene kadar, Tubman'ın doğal dünyayla etkileşim biçimleri açısından önemli bir figür olduğunu fark etmemiştim.
Katrina Kasırgası sırasında, Afro-Amerikan halkının çevresel zararlara maruz kalması çok daha net bir şekilde ortaya çıktığında, Tubman ve onun kendisini ve diğer pek çok insanı kölelikten kurtarmak için çevresinde yol alma yolları hakkında yazmak istediğimi fark ettim.
Önceki başlığınızla benzerlikler hemen dikkatimi çekti, “Vahşi Kızlar: Açık Hava, Bir Ulusa Meydan Okuyan Kadınları Nasıl Şekillendirdi” (2023).
“Wild Girls”, Harriet Tubman'a olan ilgimden ilham aldı. Açık havadaki kızların tarihini anlatan bir kitap için Tubman ve açık havayı düşünmek, beni onu çocukken görmeye ve deneyimlerini tamamen yeni bir ışıkta görmeye götürdü. Doğada olmanın, kim olduğu ve neler başarabileceği konusundaki anlayışını ne kadar şekillendirdiğini fark ettim.
Daha sonra 19. yüzyıldaki diğer kadın figürlerine yöneldim ve aynı şeyin onlar için de geçerli olup olmadığını sordum. Ve öyleydi! Böylece Tubman'ın yardımıyla, ABD'deki kızlar ve açık hava hakkında bir yoruma doğru yol aldım.
Bir sonraki kitabınız için neden hemen Tubman'a geri döndünüz?
“Wild Girls”, Norton Shorts adlı bir dizinin parçasıydı ve söylemek istediklerim için yeterli alan olmadığını fark ettim. “Night Flyer” üzerinde çalışmak, Harriet Tubman ve doğa sorusunu yeniden gündeme getirmeme, birincil materyalleri yeniden gözden geçirmeme, bir dizi ikincil materyal getirmeme ve bu keşfi Henry Louis Gates Jr. tarafından düzenlenen yeni diziyle uyumlu hale getirmeme olanak sağladı.
Gerçekten gördüğüm şey, evet, doğanın belirgin olduğuydu, ama başka bir şey de öyleydi. Ve bu Tubman'ın çok dolu, çok zengin, çok gerçek ruhsal ve dini hayatıydı.
Tubman'ın doğduğu Maryland bölgesindeki su, gökyüzü, toprak ve loblolly çam ağaçları.
Fotoğraf: Perri Meldon, 2022
Tubman derin ekolojik bilgisini nasıl edindi?
Harriet Tubman — o zamanlar Araminta Ross veya Minty olarak biliniyordu — yaklaşık 4 yaşından itibaren sahipleri tarafından Maryland'deki Chesapeake Körfezi'nin doğu kıyısına yakın çiftlikleri olan diğer köle sahiplerine kiralandı. Sık sık, tuzaklardan misk sıçanı toplamak gibi bir çocuk için korkunç olan işler yapmaya zorlandı. Ergenlik çağındayken, açık havada el işçiliği için kiralandı ve sonra yerel kereste endüstrisinde çalışmak üzere kendini işe alma izni aldı.
Bildiğimiz kadarıyla eğitimi, görebildiği, duyabildiği ve dokunabildiği şeylerden etkilenmişti, ancak aynı zamanda babasının da aynı ormanda çalışıyor olması gerçeğinden. Hem özgür hem de köle olan ve kerestecilik işi yapan bir grup insanın ustabaşıydı. Tubman muhtemelen babasından ağaç türleri arasındaki farkları, gece gökyüzündeki yıldızları nasıl tanımlayacağını ve o ormanlarda nelerin yenilebilir olduğunu öğrenmişti.
Bu bilgi onun Yeraltı Demiryolu misyonuna nasıl hizmet etti?
Köleleştirilmiş insanların esaretten kaçmasının ne kadar zor ve hatta imkansız olduğunu anlamak artık bizim için gerçekten zor. Sonuç olarak, köleleştirilmiş çok sayıda Afrikalı Amerikalı, özgürlüklerine kavuşmak için İç Savaş'ı beklemek zorunda kaldı.
Birçoğu, yolların işaretlenmemiş ve haritalanmamış olduğu izole yerlerde yaşıyordu. Hepsi tehlikeli olabilecek vahşi yaşamla dolu olan yoğun ormanlar, geniş su yolları ve derin bataklıklar vardı.
Girişimde bulunanlar, güney eyaletlerinden kuzeye ulaşmak için büyük mesafeler kat etmek zorundaydı. Ve bunu, onları tespit etmek için gözcülük yapan insanlar olduğunu bilerek yapacaklardı; izlerinde avcılar vardı. Bu, kendi hayatınızı ve sizinle birlikte yolculuk yapanların hayatlarını nasıl sürdüreceğinizi bilmek anlamına geliyordu. Suya, yiyeceğe ve barınağa erişebilmek anlamına geliyordu. Hangi yolun hangi ormandan geçtiğini, hangi su yollarının yakınlarda olduğunu, hangi hayvanların tehlikeli olduğunu bilmek anlamına geliyordu.
Harriet Tubman —küçük Minty Ross— kendileri de çok dindar olan ebeveynler tarafından büyütüldü. Çok fazla doğrudan haberimiz olmasa da, dindar, ibadet eden Hristiyanlar olan, daha geniş bir Siyah köleleştirilmiş toplulukta —aralarında bazı özgür insanların da bulunduğu— büyüdüğü anlaşılıyor.
Tubman sahibi tarafından kiraya verildiğinde perişan olmuştu. Annesini ve babasını seviyordu — bu birincil materyallerde açıkça görülüyor. Onlardan ayrılmak çok acı vericiydi. Hayatta kalmak için yaptığı bir şey dua etmekti. Görünüşe göre, onu kiralayan insanların yakınında dua etmiyordu. Bunun yerine, dualarıyla yalnız kalmak için gidiyordu.
Ve büyüdükçe, dua hayatı çok daha yoğun bir hal aldı. Tanrı ile doğrudan iletişim halinde olduğunu hissetmeye başladı.
Tubman'ın 12 yaşlarında beyin hasarı geçirdiği biliniyor. Bu onun manevi hayatını nasıl etkiledi?
Hikaye, Maryland, Dorchester County'de, bugün hala varlığını sürdüren ve Tubman'ın kiraya verildiği bir plantasyonun yakınındaki küçük bir genel mağazada geçiyor. Orijinal materyallerde “genç köle” olarak tanımlanan birinin bir gözetmenden mağazaya doğru koştuğunu fark etti. Açıklamalara göre, gözetmen çocuğa doğru çok ağır bir metal ağırlık fırlattığında Tubman kendini araya attı. Ağırlık Tubman'ın kafasına çarptı ve yere düştü. Hayatının ilk anlatılarında, ağırlığın kafatasını kestiğini söylüyor. Yine de ertesi gün tarlada çalışmaya geri gönderildi. Çalışmaya zorlanırken başının nasıl kanadığından bahsediyor.
Bundan sonra Tubman dramatik bir değişim yaşadı. Bilim insanları bugün ortaya çıkan durumunu temporal lob epilepsisi olarak değerlendiriyor. Korkunç baş ağrıları çekiyordu. Bilincini kaybeden nöbetler geçiriyordu. Ancak aynı zamanda hayatının geri kalanında eylemlerini yönlendirdiğini hissettiği zenginleştirilmiş bir ruhsal sezgi ve anlayış duygusuna da sahipti.
Bu hikaye genellikle Tubman'ın bir kahramana dönüştüğü an olarak anlatılır. Ancak “Night Flyer”da yazdığım şeylerden biri de Tubman'ın zaten aktif bir din duygusuna sahip olmasıydı. Zaten aşırı güçlü bir iradesi vardı. Çocukken köleliğe karşı koyabildiği sınırlı yollarla direniyordu.
Bu anın bu nitelikleri genişlettiğini ve yoğunlaştırdığını söyleyebilirim. Ancak bugün Tubman'ın cesaretiyle ilişkilendirdiğimiz tüm özellikleri başlatmadı.
Son olarak onun bir bakıcı olarak rolüyle bitirmek istiyorum, çünkü onun hayatının bu yönünü ne kadar belirgin bir şekilde ön plana çıkardığınızı seviyorum.
Harriet Tubman, bakım verme ahlakına göre yaşadı. Bunun, ailesine olan sevgisinden, annesinin kendisine ve kardeşlerine ne kadar iyi baktığını gözlemlemesinden ve ayrıca Tanrı'ya olan inancından kaynaklandığını düşünüyorum. Ve hayatının sonraki on yıllarında dikkate değer bir şey yaptı. Bir parça arazi ele geçirdi ve yaşayacak bir yere ihtiyacı olan insanlar için yer açtı. Tubman'ın New York'un kuzeyindeki bir çiftlikte bulunan çok küçük evine, yoksul, hasta veya engelli birçok Siyah insan sıkıştırılmıştı.
Bu geniş açık evi korurken, hayalini arazide yaşlı veya ek bir bakıma ihtiyaç duyan Siyahi insanlara bakabileceği bir tesise bile genişletti. Temel olarak, Tubman bir sağlık tesisi inşa etmek istiyordu. Ve bunu başardı! Hayatının geri kalanını insanları kabul ederek, onlara yardım ederek ve onlara ailesinden her zaman gördüğü, ancak çocukken köleleştiricilerden asla görmediği türden sevgiyi göstererek geçirdi. Aslında, bence bu bugün bizim için en büyük dersi.
Michael Garvey Tarih Profesörü Tiya Miles, “Gerçekten de hayatının sinematik bir macera hikayesiyle uyuşan bölümlerine odaklanıyoruz,” dedi. “Ancak Tubman uzun bir hayat yaşadı ve Underground Railroad'da sadece on yıl kadar yer aldı. Geri kalan yıllarında ne yaptı?”
Miles, yeni kitabı “Night Flyer: Harriet Tubman and the Faith Dreams of a Free People”da Tubman'ın kahramanlığını mümkün kılan “eko-spiritüel” dünya görüşüne odaklanarak bir cevap sunuyor. Biyografi, Tubman'ın köleliğin istismarlarına katlanırken doğal dünya hakkında derin bilgi edinen inatçı bir çocuk olarak ilk günleriyle başlıyor. Ayrıca Tubman'ın erken kızlık döneminden itibaren teselli ve güç kaynağı olan Tanrı'ya olan sarsılmaz inancının kökenine iniyor.
Kitabın 18 Haziran'da yayınlanması, Penguin Press'in Significations serisinin başlangıcını işaret ediyor. Bu seride, Alphonse Fletcher Üniversitesi Profesörü Henry Louis Gates Jr. tarafından küratörlüğü ve editörlüğü yapılan, önemli Siyah kültürel figürler üzerine önde gelen düşünürler yer alıyor. Önümüzdeki ay, Brown Üniversitesi'nden Noliwe Rooks tarafından yazılan, 20. yüzyılın başındaki eğitimci ve aktivist Mary McLeod Bethune'un biyografisi geliyor.
“All That She Carried” adlı eseriyle 2021 Ulusal Kitap Ödülü'nü kazanan Miles ile “Night Flyer” hakkında daha fazla bilgi edinmek için bir araya geldik. Röportaj, uzunluk ve netlik açısından düzenlenmiştir.
Merhaba Miles.
Stephanie Mitchell/Sanat Personel Fotoğrafçısı tarafından çekilen dosya fotoğrafı
Bu kitap Tubman'ın dünya görüşünün gelişimini araştırıyor. Bu yaklaşım fikri nereden geldi?
ABD'de büyüyen birçok çocuk gibi ben de ilkokul sınıflarındaki posterlerde Harriet Tubman'ı gördüm ve her yıl Siyah Tarih Ayı'nda onun hakkında bir şeyler duydum. Kölelik çalışmaları uzmanı olduğumda, Tubman'ı edebiyatın her yerinde gördüm. Çevre sorunlarının bilincine varana ve dikkatimi çevre tarihine çevirene kadar, Tubman'ın doğal dünyayla etkileşim biçimleri açısından önemli bir figür olduğunu fark etmemiştim.
Katrina Kasırgası sırasında, Afro-Amerikan halkının çevresel zararlara maruz kalması çok daha net bir şekilde ortaya çıktığında, Tubman ve onun kendisini ve diğer pek çok insanı kölelikten kurtarmak için çevresinde yol alma yolları hakkında yazmak istediğimi fark ettim.
Önceki başlığınızla benzerlikler hemen dikkatimi çekti, “Vahşi Kızlar: Açık Hava, Bir Ulusa Meydan Okuyan Kadınları Nasıl Şekillendirdi” (2023).
“Wild Girls”, Harriet Tubman'a olan ilgimden ilham aldı. Açık havadaki kızların tarihini anlatan bir kitap için Tubman ve açık havayı düşünmek, beni onu çocukken görmeye ve deneyimlerini tamamen yeni bir ışıkta görmeye götürdü. Doğada olmanın, kim olduğu ve neler başarabileceği konusundaki anlayışını ne kadar şekillendirdiğini fark ettim.
Daha sonra 19. yüzyıldaki diğer kadın figürlerine yöneldim ve aynı şeyin onlar için de geçerli olup olmadığını sordum. Ve öyleydi! Böylece Tubman'ın yardımıyla, ABD'deki kızlar ve açık hava hakkında bir yoruma doğru yol aldım.
Bir sonraki kitabınız için neden hemen Tubman'a geri döndünüz?
“Wild Girls”, Norton Shorts adlı bir dizinin parçasıydı ve söylemek istediklerim için yeterli alan olmadığını fark ettim. “Night Flyer” üzerinde çalışmak, Harriet Tubman ve doğa sorusunu yeniden gündeme getirmeme, birincil materyalleri yeniden gözden geçirmeme, bir dizi ikincil materyal getirmeme ve bu keşfi Henry Louis Gates Jr. tarafından düzenlenen yeni diziyle uyumlu hale getirmeme olanak sağladı.
Gerçekten gördüğüm şey, evet, doğanın belirgin olduğuydu, ama başka bir şey de öyleydi. Ve bu Tubman'ın çok dolu, çok zengin, çok gerçek ruhsal ve dini hayatıydı.
Tubman'ın doğduğu Maryland bölgesindeki su, gökyüzü, toprak ve loblolly çam ağaçları.
Fotoğraf: Perri Meldon, 2022
Tubman derin ekolojik bilgisini nasıl edindi?
Harriet Tubman — o zamanlar Araminta Ross veya Minty olarak biliniyordu — yaklaşık 4 yaşından itibaren sahipleri tarafından Maryland'deki Chesapeake Körfezi'nin doğu kıyısına yakın çiftlikleri olan diğer köle sahiplerine kiralandı. Sık sık, tuzaklardan misk sıçanı toplamak gibi bir çocuk için korkunç olan işler yapmaya zorlandı. Ergenlik çağındayken, açık havada el işçiliği için kiralandı ve sonra yerel kereste endüstrisinde çalışmak üzere kendini işe alma izni aldı.
Bildiğimiz kadarıyla eğitimi, görebildiği, duyabildiği ve dokunabildiği şeylerden etkilenmişti, ancak aynı zamanda babasının da aynı ormanda çalışıyor olması gerçeğinden. Hem özgür hem de köle olan ve kerestecilik işi yapan bir grup insanın ustabaşıydı. Tubman muhtemelen babasından ağaç türleri arasındaki farkları, gece gökyüzündeki yıldızları nasıl tanımlayacağını ve o ormanlarda nelerin yenilebilir olduğunu öğrenmişti.
Bu bilgi onun Yeraltı Demiryolu misyonuna nasıl hizmet etti?
Köleleştirilmiş insanların esaretten kaçmasının ne kadar zor ve hatta imkansız olduğunu anlamak artık bizim için gerçekten zor. Sonuç olarak, köleleştirilmiş çok sayıda Afrikalı Amerikalı, özgürlüklerine kavuşmak için İç Savaş'ı beklemek zorunda kaldı.
Birçoğu, yolların işaretlenmemiş ve haritalanmamış olduğu izole yerlerde yaşıyordu. Hepsi tehlikeli olabilecek vahşi yaşamla dolu olan yoğun ormanlar, geniş su yolları ve derin bataklıklar vardı.
Girişimde bulunanlar, güney eyaletlerinden kuzeye ulaşmak için büyük mesafeler kat etmek zorundaydı. Ve bunu, onları tespit etmek için gözcülük yapan insanlar olduğunu bilerek yapacaklardı; izlerinde avcılar vardı. Bu, kendi hayatınızı ve sizinle birlikte yolculuk yapanların hayatlarını nasıl sürdüreceğinizi bilmek anlamına geliyordu. Suya, yiyeceğe ve barınağa erişebilmek anlamına geliyordu. Hangi yolun hangi ormandan geçtiğini, hangi su yollarının yakınlarda olduğunu, hangi hayvanların tehlikeli olduğunu bilmek anlamına geliyordu.
Tubman'ın din eğitimi ne zaman başladı?
Harriet Tubman —küçük Minty Ross— kendileri de çok dindar olan ebeveynler tarafından büyütüldü. Çok fazla doğrudan haberimiz olmasa da, dindar, ibadet eden Hristiyanlar olan, daha geniş bir Siyah köleleştirilmiş toplulukta —aralarında bazı özgür insanların da bulunduğu— büyüdüğü anlaşılıyor.
Tubman sahibi tarafından kiraya verildiğinde perişan olmuştu. Annesini ve babasını seviyordu — bu birincil materyallerde açıkça görülüyor. Onlardan ayrılmak çok acı vericiydi. Hayatta kalmak için yaptığı bir şey dua etmekti. Görünüşe göre, onu kiralayan insanların yakınında dua etmiyordu. Bunun yerine, dualarıyla yalnız kalmak için gidiyordu.
Ve büyüdükçe, dua hayatı çok daha yoğun bir hal aldı. Tanrı ile doğrudan iletişim halinde olduğunu hissetmeye başladı.
Tubman'ın 12 yaşlarında beyin hasarı geçirdiği biliniyor. Bu onun manevi hayatını nasıl etkiledi?
Hikaye, Maryland, Dorchester County'de, bugün hala varlığını sürdüren ve Tubman'ın kiraya verildiği bir plantasyonun yakınındaki küçük bir genel mağazada geçiyor. Orijinal materyallerde “genç köle” olarak tanımlanan birinin bir gözetmenden mağazaya doğru koştuğunu fark etti. Açıklamalara göre, gözetmen çocuğa doğru çok ağır bir metal ağırlık fırlattığında Tubman kendini araya attı. Ağırlık Tubman'ın kafasına çarptı ve yere düştü. Hayatının ilk anlatılarında, ağırlığın kafatasını kestiğini söylüyor. Yine de ertesi gün tarlada çalışmaya geri gönderildi. Çalışmaya zorlanırken başının nasıl kanadığından bahsediyor.
Bundan sonra Tubman dramatik bir değişim yaşadı. Bilim insanları bugün ortaya çıkan durumunu temporal lob epilepsisi olarak değerlendiriyor. Korkunç baş ağrıları çekiyordu. Bilincini kaybeden nöbetler geçiriyordu. Ancak aynı zamanda hayatının geri kalanında eylemlerini yönlendirdiğini hissettiği zenginleştirilmiş bir ruhsal sezgi ve anlayış duygusuna da sahipti.
Bu hikaye genellikle Tubman'ın bir kahramana dönüştüğü an olarak anlatılır. Ancak “Night Flyer”da yazdığım şeylerden biri de Tubman'ın zaten aktif bir din duygusuna sahip olmasıydı. Zaten aşırı güçlü bir iradesi vardı. Çocukken köleliğe karşı koyabildiği sınırlı yollarla direniyordu.
Bu anın bu nitelikleri genişlettiğini ve yoğunlaştırdığını söyleyebilirim. Ancak bugün Tubman'ın cesaretiyle ilişkilendirdiğimiz tüm özellikleri başlatmadı.
Son olarak onun bir bakıcı olarak rolüyle bitirmek istiyorum, çünkü onun hayatının bu yönünü ne kadar belirgin bir şekilde ön plana çıkardığınızı seviyorum.
Harriet Tubman, bakım verme ahlakına göre yaşadı. Bunun, ailesine olan sevgisinden, annesinin kendisine ve kardeşlerine ne kadar iyi baktığını gözlemlemesinden ve ayrıca Tanrı'ya olan inancından kaynaklandığını düşünüyorum. Ve hayatının sonraki on yıllarında dikkate değer bir şey yaptı. Bir parça arazi ele geçirdi ve yaşayacak bir yere ihtiyacı olan insanlar için yer açtı. Tubman'ın New York'un kuzeyindeki bir çiftlikte bulunan çok küçük evine, yoksul, hasta veya engelli birçok Siyah insan sıkıştırılmıştı.
Bu geniş açık evi korurken, hayalini arazide yaşlı veya ek bir bakıma ihtiyaç duyan Siyahi insanlara bakabileceği bir tesise bile genişletti. Temel olarak, Tubman bir sağlık tesisi inşa etmek istiyordu. Ve bunu başardı! Hayatının geri kalanını insanları kabul ederek, onlara yardım ederek ve onlara ailesinden her zaman gördüğü, ancak çocukken köleleştiricilerden asla görmediği türden sevgiyi göstererek geçirdi. Aslında, bence bu bugün bizim için en büyük dersi.