Gregg Hecimovich projeye ilk başta şüpheyle yaklaştı.
2002 yılında, şu anda Alphonse Fletcher Üniversitesi Profesörü olan Henry Louis Gates Jr., “Bondwoman'ın Hikayesi” başlıklı, 19. yüzyıldan kalma dikkat çekici bir el yazması yayınladı. Siyah Amerikan edebiyatı ve tarihi konusunda tanınmış bir otorite olan Gates, 1850'lerdeki metnin Afrikalı Amerikalı bir kadın tarafından yazılan bilinen en eski roman ve köleleştirilmiş veya önceden köleleştirilmiş bir kadın yazar tarafından yazılan ilk roman olduğunu teorileştirmeden önce bağlamsal ipuçlarına ve arşiv çalışmalarına güvendi.
Hecimovich, çalışmanın değeri konusunda hiçbir şüphesi olmadığını hatırladı. Greenville, SC'deki Furman Üniversitesi'nden İngilizce profesörü ve Sanat'dan 2023-24 Hutchins Aile Üyesi, “Romanla karşılaşan herkes bunun muhteşem, harika bir edebiyat eseri olduğunu biliyordu” dedi.
Ancak “yüksek düzeyde okuryazarlık”, kitabın yazarlığı konusunda şüphelerin oluşmasına neden oldu.
Böylece yazarın gerçek kimliğini ortaya çıkarma arayışı başladı. Hecimovich sonunda en çok satan kitabın eskiden köleleştirilmiş yaratıcısının yerini belirlemeyi başarmakla kalmadı, aynı zamanda çalışması da Gates'in ilk yargısını doğruladı.
Viktorya dönemi kurgu uzmanı, araştırmaya ve tamamen gerçekleşmiş bir biyografi yazmaya devam etti. Ecco tarafından bu sonbaharda yayınlanan “Hannah Crafts'ın Hayatı ve Zamanları: 'Bondwoman'ın Hikayesi'nin Gerçek Hikayesi”, arşivlerin derinlemesine incelenmesi, edebi analizler, nesillerle ortaklıklar ve yeni nesillerle ortaklıklar dahil olmak üzere yaklaşık yirmi yıllık bilimsel dedektiflik çalışmasının doruk noktasıdır. hatta adli belge analizi.
Aynı zamanda Hutchins Afrika ve Afro-Amerikan Araştırma Merkezi'nin de yöneticisi olan Gates, geçen hafta kampüste yapılan bir kitap konuşmasında çalışmayı “Afro-Amerikan edebiyatı tarihindeki en büyük keşif” olarak nitelendirdi.
Yirmi yıl önce Sanat profesörü, kendisini “kaçak köle” olarak tanımlayan ve eserini Hannah Crafts adıyla imzalayan “The Bondwoman's Narrative” kitabının yazarını kesin olarak tespit edemiyordu.
Ancak hafifçe kurgulanmış otobiyografik metin, gerçek Kuzey Carolina köleleştiricileri olan ana karakterleri John Hill ve Ellen Sully Wheeler arasında yer alıyordu. Başlangıçta Gates, çiftin hem klasikler hem de yeni çıkanlarla cömertçe dolu geniş bir kütüphaneye sahip olduğunu keşfetti; bu muhtemelen Crafts'ın anlatımındaki edebi imaların dizisini açıklıyor.
Hecimovich 2003 yılında bu gizemin içine çekildi. O dönemde Wheeler'ın 19. yüzyıldan kalma plantasyonlarından birinin yakınında bulunan East Carolina Üniversitesi'nde profesör ve dekan yardımcısı olarak görev yaparken, yerel arşiv araştırması için MPP '90'dan Hollis Robbins tarafından işe alındı. 19. yüzyıl Amerikan edebiyatı şu anda Utah Üniversitesi'nde.
Hecimovich, “Yazarın Bayan Wheeler'ın beyaz yeğenlerinden biri olduğunu keşfedeceğimi sanıyordum” diye itiraf etti. Köleleştirilmiş Siyah Amerikalılara okuma ve yazmayı öğretmek, savaş öncesi Güney'de suç sayılmıştı. Wheeler'ın yeğenlerinin yalnızca edebi olarak kayıtlara geçmiş olmakla kalmayıp, aynı zamanda “romanda alay konusu olan” Ellen Sully Wheeler ile de kavgalı oldukları biliniyordu.
Kitabın kaynağına ilişkin şüphelerinde Hecimovich pek yalnız değildi. Aslında, Gates ve Hollis'in editörlüğünü yaptığı “In Search of Hannah Crafts” adlı 2004 tarihli makale koleksiyonu, Raleigh, Kuzey Carolina'daki Meredith College'da tarih profesörü olan merhum Thomas C. Parramore'un özellikle şüpheli bir değerlendirmesini içeriyordu. Hecimovich'in belirttiği gibi: “Çok iyi bir tarihçiydi ama köleleştirilmiş insanların hayatları konusunda kör olan daha önceki bir nesilden geliyordu.”
Sonunda bölge tarihçisi Hecimovich'e ters bir yol haritası sundu. Aynı kaynak materyalden çalışırken önemli keşifler yaptığını anlatan Hecimovich, “Parramore'un kayıtlarını araştırırken benim için gerçekten ters gitti” dedi. “Hızla yıkabildiğimde, bunun köleleştirilmiş bir kadın tarafından yazılmış olamayacağını söylediği her neden, onu bulmama yardımcı oldu.”
2013 yılında Hecimovich'in yazarın kimliğini keşfetmesi ön sayfa manşetlerine taşındı. Bulguları Crafts'ın el yazması kağıdının izini süren belge uzmanları tarafından da doğrulanan Hecimovich, “Romanın yazıldığı sırada Wheelers'larla birlikte yaşayan, yüksek düzeyde okuryazarlığa sahip köleleştirilmiş bir kadının olduğunu keşfedebildim” diye özetledi. 1856 ve 1857 yılları arasında Wheeler ailesinde kullanılan raybalara.
“Ve o zamanlar bu kadının adı Hannah Bond'du.” (Yazar daha sonra New York'un kuzeyinde yaşayan ve kaçmasına yardım eden bir çiftçi olan Horace Craft'ın soyadını aldı.)
Hecimovich, romandaki pasajların Crafts'ın hayat hikayesine “eldiven gibi” uyduğunu ekledi. Bu, kitapta anlatıcıya okumayı öğreten zavallı beyaz kadın için de geçerli; Quaker'ın Siyah çocukları eğittiği için hapse atıldığı bir bölgeyle ilgili çağdaş bir gazete haberiyle eşleşiyor. Yazarın Kuzey Carolina ve Washington DC'deki çeşitli Wheeler konutlarından gelen ve gidenlerle ilgili anlatımları için de aynı şey geçerli
Yazar aynı zamanda diğer yaşam olayları için daha mutlu sonuçlar doğurdu. Örneğin kitap, Crafts'ın 10. yaş gününden önce satılan anneyle mutlu bir buluşmayı hayal ediyor.
Hecimovich'in hikaye anlatımında “son derece yaygın” olarak nitelendirdiği bir tema olan cinsel saldırganlığa da benzer bir muamele yapılıyor. Kendini “neredeyse beyaz” olarak tanımlayan yazarın, bir köleleştiricinin annesine saldırısının ürünü olduğu sonucuna varıyor. Biyografi yazarının, babasıyla aynı geniş köle sahibi aileden başka bir beyaz adamı suça dahil etmesiyle Crafts muhtemelen benzer bir düzenlemeye zorlandı. Hecimovich, “Ama kitaptaki bu hikayeyi anlatırken, bunu otobiyografik kahramanına asla zarar vermeyecek şekilde yapıyor.”
Yıllar boyunca edebiyat bilimciler, Crafts'ın Charles Dickens, Frederick Douglass, Brontë kardeşler ve Harriet Beecher Stowe'un eserleriyle etkileşimine dikkat çekti. Hecimovich, Crafts'ın, Stowe'un 1852'deki hiti “Tom Amcanın Kulübesi”nin parodisini yapan bir âşık gösterisine katılmak zorunda kaldığına dair başka kanıtlar da buldu.
Görünen o ki, bu gösteri romanın en önemli bölümü için yeniden tasarlandığında yazarın özgürlük içinde yaşadığı ortaya çıktı – Wheeler'lardan edebi intikamı gerektiren “dahi” bir kara surat sahnesini içeren. Hecimovich, “Onlar aptallar, açgözlü karakterler, hiçbir fikri olmayan komik figürler” dedi. “Romanı senaryoyu tamamen tersine çeviriyor.”
2002 yılında, şu anda Alphonse Fletcher Üniversitesi Profesörü olan Henry Louis Gates Jr., “Bondwoman'ın Hikayesi” başlıklı, 19. yüzyıldan kalma dikkat çekici bir el yazması yayınladı. Siyah Amerikan edebiyatı ve tarihi konusunda tanınmış bir otorite olan Gates, 1850'lerdeki metnin Afrikalı Amerikalı bir kadın tarafından yazılan bilinen en eski roman ve köleleştirilmiş veya önceden köleleştirilmiş bir kadın yazar tarafından yazılan ilk roman olduğunu teorileştirmeden önce bağlamsal ipuçlarına ve arşiv çalışmalarına güvendi.
Hecimovich, çalışmanın değeri konusunda hiçbir şüphesi olmadığını hatırladı. Greenville, SC'deki Furman Üniversitesi'nden İngilizce profesörü ve Sanat'dan 2023-24 Hutchins Aile Üyesi, “Romanla karşılaşan herkes bunun muhteşem, harika bir edebiyat eseri olduğunu biliyordu” dedi.
Ancak “yüksek düzeyde okuryazarlık”, kitabın yazarlığı konusunda şüphelerin oluşmasına neden oldu.
Böylece yazarın gerçek kimliğini ortaya çıkarma arayışı başladı. Hecimovich sonunda en çok satan kitabın eskiden köleleştirilmiş yaratıcısının yerini belirlemeyi başarmakla kalmadı, aynı zamanda çalışması da Gates'in ilk yargısını doğruladı.
Viktorya dönemi kurgu uzmanı, araştırmaya ve tamamen gerçekleşmiş bir biyografi yazmaya devam etti. Ecco tarafından bu sonbaharda yayınlanan “Hannah Crafts'ın Hayatı ve Zamanları: 'Bondwoman'ın Hikayesi'nin Gerçek Hikayesi”, arşivlerin derinlemesine incelenmesi, edebi analizler, nesillerle ortaklıklar ve yeni nesillerle ortaklıklar dahil olmak üzere yaklaşık yirmi yıllık bilimsel dedektiflik çalışmasının doruk noktasıdır. hatta adli belge analizi.
Aynı zamanda Hutchins Afrika ve Afro-Amerikan Araştırma Merkezi'nin de yöneticisi olan Gates, geçen hafta kampüste yapılan bir kitap konuşmasında çalışmayı “Afro-Amerikan edebiyatı tarihindeki en büyük keşif” olarak nitelendirdi.
Yirmi yıl önce Sanat profesörü, kendisini “kaçak köle” olarak tanımlayan ve eserini Hannah Crafts adıyla imzalayan “The Bondwoman's Narrative” kitabının yazarını kesin olarak tespit edemiyordu.
Ancak hafifçe kurgulanmış otobiyografik metin, gerçek Kuzey Carolina köleleştiricileri olan ana karakterleri John Hill ve Ellen Sully Wheeler arasında yer alıyordu. Başlangıçta Gates, çiftin hem klasikler hem de yeni çıkanlarla cömertçe dolu geniş bir kütüphaneye sahip olduğunu keşfetti; bu muhtemelen Crafts'ın anlatımındaki edebi imaların dizisini açıklıyor.
Hecimovich 2003 yılında bu gizemin içine çekildi. O dönemde Wheeler'ın 19. yüzyıldan kalma plantasyonlarından birinin yakınında bulunan East Carolina Üniversitesi'nde profesör ve dekan yardımcısı olarak görev yaparken, yerel arşiv araştırması için MPP '90'dan Hollis Robbins tarafından işe alındı. 19. yüzyıl Amerikan edebiyatı şu anda Utah Üniversitesi'nde.
Hecimovich, “Yazarın Bayan Wheeler'ın beyaz yeğenlerinden biri olduğunu keşfedeceğimi sanıyordum” diye itiraf etti. Köleleştirilmiş Siyah Amerikalılara okuma ve yazmayı öğretmek, savaş öncesi Güney'de suç sayılmıştı. Wheeler'ın yeğenlerinin yalnızca edebi olarak kayıtlara geçmiş olmakla kalmayıp, aynı zamanda “romanda alay konusu olan” Ellen Sully Wheeler ile de kavgalı oldukları biliniyordu.
Kitabın kaynağına ilişkin şüphelerinde Hecimovich pek yalnız değildi. Aslında, Gates ve Hollis'in editörlüğünü yaptığı “In Search of Hannah Crafts” adlı 2004 tarihli makale koleksiyonu, Raleigh, Kuzey Carolina'daki Meredith College'da tarih profesörü olan merhum Thomas C. Parramore'un özellikle şüpheli bir değerlendirmesini içeriyordu. Hecimovich'in belirttiği gibi: “Çok iyi bir tarihçiydi ama köleleştirilmiş insanların hayatları konusunda kör olan daha önceki bir nesilden geliyordu.”
Sonunda bölge tarihçisi Hecimovich'e ters bir yol haritası sundu. Aynı kaynak materyalden çalışırken önemli keşifler yaptığını anlatan Hecimovich, “Parramore'un kayıtlarını araştırırken benim için gerçekten ters gitti” dedi. “Hızla yıkabildiğimde, bunun köleleştirilmiş bir kadın tarafından yazılmış olamayacağını söylediği her neden, onu bulmama yardımcı oldu.”
2013 yılında Hecimovich'in yazarın kimliğini keşfetmesi ön sayfa manşetlerine taşındı. Bulguları Crafts'ın el yazması kağıdının izini süren belge uzmanları tarafından da doğrulanan Hecimovich, “Romanın yazıldığı sırada Wheelers'larla birlikte yaşayan, yüksek düzeyde okuryazarlığa sahip köleleştirilmiş bir kadının olduğunu keşfedebildim” diye özetledi. 1856 ve 1857 yılları arasında Wheeler ailesinde kullanılan raybalara.
“Ve o zamanlar bu kadının adı Hannah Bond'du.” (Yazar daha sonra New York'un kuzeyinde yaşayan ve kaçmasına yardım eden bir çiftçi olan Horace Craft'ın soyadını aldı.)
Hecimovich, romandaki pasajların Crafts'ın hayat hikayesine “eldiven gibi” uyduğunu ekledi. Bu, kitapta anlatıcıya okumayı öğreten zavallı beyaz kadın için de geçerli; Quaker'ın Siyah çocukları eğittiği için hapse atıldığı bir bölgeyle ilgili çağdaş bir gazete haberiyle eşleşiyor. Yazarın Kuzey Carolina ve Washington DC'deki çeşitli Wheeler konutlarından gelen ve gidenlerle ilgili anlatımları için de aynı şey geçerli
Yazar aynı zamanda diğer yaşam olayları için daha mutlu sonuçlar doğurdu. Örneğin kitap, Crafts'ın 10. yaş gününden önce satılan anneyle mutlu bir buluşmayı hayal ediyor.
Hecimovich'in hikaye anlatımında “son derece yaygın” olarak nitelendirdiği bir tema olan cinsel saldırganlığa da benzer bir muamele yapılıyor. Kendini “neredeyse beyaz” olarak tanımlayan yazarın, bir köleleştiricinin annesine saldırısının ürünü olduğu sonucuna varıyor. Biyografi yazarının, babasıyla aynı geniş köle sahibi aileden başka bir beyaz adamı suça dahil etmesiyle Crafts muhtemelen benzer bir düzenlemeye zorlandı. Hecimovich, “Ama kitaptaki bu hikayeyi anlatırken, bunu otobiyografik kahramanına asla zarar vermeyecek şekilde yapıyor.”
Yıllar boyunca edebiyat bilimciler, Crafts'ın Charles Dickens, Frederick Douglass, Brontë kardeşler ve Harriet Beecher Stowe'un eserleriyle etkileşimine dikkat çekti. Hecimovich, Crafts'ın, Stowe'un 1852'deki hiti “Tom Amcanın Kulübesi”nin parodisini yapan bir âşık gösterisine katılmak zorunda kaldığına dair başka kanıtlar da buldu.
Görünen o ki, bu gösteri romanın en önemli bölümü için yeniden tasarlandığında yazarın özgürlük içinde yaşadığı ortaya çıktı – Wheeler'lardan edebi intikamı gerektiren “dahi” bir kara surat sahnesini içeren. Hecimovich, “Onlar aptallar, açgözlü karakterler, hiçbir fikri olmayan komik figürler” dedi. “Romanı senaryoyu tamamen tersine çeviriyor.”