Beyoncé'nin yeni, country esintili albümü “Act II: Cowboy Carter”ın (Siyahi bir kadın tarafından vurulan ilk 1 numaralı ülke olan “Texas Hold 'Em” single'ını içeren) bu hafta yayınlanması planlanan albüm, medyada şu konuda yer aldı: Siyah müzisyenlerin tür üzerindeki gözden kaçan etkisi ve şarkıcının arenaya girip bu mirasa ışık tutma niyetine yönelik eleştiriler.
Country müziğinin kökleri, Kelt, İskoç, İngiliz ve Akad halk geleneklerini Yeni Dünya'ya getiren kırsal beyaz Güneylilerle ilişkilendirilir. Ancak tarihçiler uzun zamandır türün Siyah ilahilere, gospel'e, maneviyatlara, saha şarkılarına, caza ve blues'a büyük borçlu olduğunu belirtiyorlar.
20. yüzyılın ilk yarısında Jimmie Rodgers (“country müziğinin babası” olarak anılır) ve Carter Ailesi gibi ülkenin öncü yıldızlarından bazıları, adı duyulmamış Siyah müzisyenlerden etkilendi ve şarkılarıyla hit oldu. Ve ülkenin imza sesi olan banjo, ilk olarak köleleştirilmiş Afrikalılar tarafından tanıtıldı.
Emmett G. Price III, bir müzisyen ve Berklee Müzik Koleji'nde Afrika Araştırmaları bölümünün kurucu dekanıdır ve Siyah müziği ve kültürü hakkında kapsamlı yazılar yazmaktadır. 2022-2023'te Sanat Üniversitesi'nde misafir müzik profesörü olarak bulundu. The Gazette, Price ile Beyoncé'nin yeni projesi ve otantik country müziğinin nelerden oluştuğu hakkında konuştu. Röportaj netlik ve uzunluk açısından düzenlendi.
Emmett G. Price III, Berklee Müzik Koleji, Africana Studies kurucu dekanı.
Dosya fotoğrafı: Stephanie Mitchell/Sanat Personel Fotoğrafçısı
Eleştirmenler önerildi Beyoncé gerçek bir country albümü yapmadı ancak yüzeysel süsler aldı; kovboy şapkası taktı ve pop müziğe banjo ve keman ekledi. Kendisi yaptığını söylüyor “Beyonce'nin albümü” bir country albümü değil. Bu tartışmadan ne anlam çıkarıyorsunuz?
İki parçası, “16 Carriages” ve özellikle “Texas Hold 'Em”, yıllar boyunca country müzikteki çeşitli tarzlara, duygulara ve Siyah insanlara saygı duruşunda bulunuyor. Pek çok açıdan, yeni sürümündeki tartışma tam olarak onun başlatmaya çalıştığı sohbetti.
Country müziği veya kökeni 1920'lere dayanan country ve western, blues ve maneviyat olarak bildiğimiz müziğin soyundan gelenlerden biridir. Ülkemizde özellikle 20'li ve 60'lı yıllarda ırkın aşırı cazibesini de eklediğinizde, neden siyah bir kadının country müziğin “yüzü” olması konusunda bu kadar büyük bir tepki olduğunu anlayacaksınız.
Onun R&B'de, hip-hop'ta ya da gospel'de olması “gerekiyordu”. İnsanlar, ilk etkileyicilere saygı göstermeden kültürel alanlara sahip çıkıyor. Tartışmanın her tarafta hararetli olduğunu düşünüyorum çünkü bu, insanların bahsettiği kültürel gayrimenkul ve kimse herhangi bir gayrimenkulden vazgeçmek istemiyor.
Müzisyenler, country müziği de dahil olmak üzere Amerikan popüler müziğinin pek çok türündeki fikirlerini ve etkilerini sıklıkla paylaşırlar. Country müziği nasıl yalnızca beyaz kültürün bir ifadesi olarak düşünülmeye başlandı?
Tüm Amerikan müzik biçimleri farklı seslerin birleşimi, birleşimi ve sentezidir çünkü konuştukları toplulukların onlar üzerinde etkisi ve etkisi olmuştur. Bence bu soru çok güzel çünkü bu, özellikle Amerika Birleşik Devletleri'ndeki radyo tarihinin ve Billboard listesi gibi listelerin tarihinin bir birleşimi.
Radyo, nerede yaşadığınıza bağlı olarak, özellikle de ilk günlerde, gerçekte sadece iki istasyonunuz vardı; açık ve kapalı. Ve radyoda kimin olduğunu göremiyordunuz. Çoğu insanın farkında olmadığı Big Mama Thornton gibi bir dizi sanatçı, Elvis Presley'in cover'ını yapmadan önce “Hound Dog” onun şarkısıydı. Ve bunu anlattığında, büyük bir gidişat meydana geldi. Beyaz sanatçılar şarkılarının kendi versiyonlarını çaldırabildiler ve Siyah sanatçılar hiç satışları olmadığı için gözden kayboldu. Radyo kişinin erişim alanını ve nüfuzunu genişletmenin yoluydu. İlk şey bu.
Ve sonra, Billboard listeleri ergenlik çağının ortalarında en çok nota satan satıcıların kim olduğunu takip etmeye başladı. 20'li yılların sonlarında ve 30'lu yılların başlarında, sesleri ve duyguları kalıplaştırmak ve fenotiplendirmek için kullanılan sınıflandırmaya göre en çok satan kayıtları takip etmeye başladılar. Tabii ki, bunların hepsi yukarı ve aşağı ırksal çizgilerdi.
Dolayısıyla ırka olan aşırı hayranlığımız, farklı müzik türlerini nasıl deneyimlediğimizde büyük bir rol oynuyor. Bununla birlikte, o günlerde hâlâ country müzik sayılabilecek şeyler yaratan Siyah sanatçılar vardı.
Önemli, daha az tanınan Siyah country müzisyenleri ve şarkı yazarlarından bazıları kimlerdi?
DeFord Bailey benim için heyecan verici, sadece muazzam derecede etkili olan ve tamamen unutulmuş, bilinmeyen bir efsane. Charley Pride da bir diğeri. Hatta taşra alanında muazzam bir mirasa sahip olan Ray Charles bile diyeceğim. Rufus Payne pek tanınmayan başka bir kediydi. “Tee Tot” takma adını kullandı. Hank Williams onunla Hank Williams çocukken ve Paine bir sokak sanatçısıyken tanıştı. Linda Martell ise pek tanınmayan bir isim. Neville Kardeşler, özellikle Aaron Neville ve Aaron Neville'e saygılarını sunan Darius Rucker.
Çağdaş zamanlarda, Rhiannon Giddens'tan bahsetmeden ülke hakkında konuşamazsınız. [artistic director of Harvard’s Silkroad Ensemble]. Yalnızca Beyonce'nin “Texas Hold 'Em” etkinliğindeki varlığıyla değil, aynı zamanda Carolina Chocolate Drops ile yıllardır yaptığı şeyler ve bu gelenekten gelen büyük mirasla da.
Neden bu sanatçılar, özellikle de Rodgers ve Carters gibi ülke efsanelerine akıl hocalığı yapanlar bu kadar az ilgi gördü? kayıt yapamadılar mı?
Siyah sanatçılardan bazıları aslında kayıt yaptı, ancak muhtemelen birisinin bodrumunda veya garajında duran 100 albümü basan eski plak şirketlerine kayıt yapmış olacaklardı. Bir kaydınız varsa ancak radyo yayını yoluyla dağıtımınız yoksa, kimse bir plağınızın olduğunu bilmiyordu.
Akıl hocası olmasa da ilham kaynağı olacak kadar olağanüstü olan, ancak kapakta yer alacak ve sanatçı olarak sergilenecek kadar olağanüstü olmayan bazı olağanüstü müzisyenler vardı.
Ayrıca Jim Crow South'un önemli üçüncü rayına da sahipsiniz. Ayrımcılık yüzünden, destekçi ya da yapımcı olsam bile, bu Siyah sanatçıları beyaz sanatçılarla aynı kefeye koymam ve çok para kazanmam mümkün değil. Dolayısıyla, bu anlaşılan kültürel ayrımcılık alışkanlıklarını kırma konusunda isteksizlik vardı. Kimin erişime sahip olduğu ve kimin erişimi olmadığı meselesi.
Banjo, 18. ve 19. yüzyıllarda Siyah müzisyenler tarafından popüler hale getirilen Afrika kökenli bir enstrümandı ve beyaz müzisyenler onu âşık gösterilerinde aksesuar olarak kullanmaya başladıktan sonra gitarın gözünden düştü. Bugün bluegrass ve Americana ile yakından ilişkilidir. Son yıllarda bançocu ve şarkıcı Giddens gibi müzisyenler banjonun Siyah müziğindeki yerini geri kazanmaya ve canlandırmaya çalıştılar. Bu tarihten bahsedin.
Dr. Jacqueline Cogdell DjeDje, emekli UCLA'da etnomüzikoloji profesörü şunları yazdı: [1978] Tek telli banço üzerine tez çalışması yaptı, onun Afrika kökenlerine kadar uzandı ve Batı Afrika keman müziğini ortaya çıkardı. Çoğu insan kökeninin farkında değil. İnsanlar keman veya bançonun kökeninin İspanyol olduğunu ve Kelt yolculuğundan veya İspanyol yolculuğundan geldiğini varsayarlar.
Carolinas'ın bazı kırsal bölgelerinde ve kesinlikle Güney'de enstrüman hiçbir zaman kaybolmadı. Gullah Denizi Adaları'ndaki Geechee halkı için bu geleneklerin tümü canlı kalmaya devam etti. Sadece popüler olduğu yerde insanların çoğunluğunun dikkatini kaybetti. Ana akım müzik kültüründe haklısın: Kimse banjo çalmıyor; Siyah alanlarda kimse keman çalmıyor.
Rhiannon'un ve diğer insanların yaptığı şey, özellikle Siyahların Hayatı Önemlidir farkındalığı ve Siyah kültürünü her yönden, şekil ve formlarla yüceltme döneminde, bu anı geleneksel miraslarımızı keşfetmek için kullanmaktır.
Pek çok açıdan Beyoncé'nin sadece yeni albümleriyle değil aynı zamanda “Rönesans” veya “Limonata”yla da yaptığı şey bu. Siyah kültürüne saygı duruşunda bulunuyor ve şöyle diyor: “Hey millet, bunu unutmayın. Ayrıca beni sıkıştırma. Pek çok şey yapabilirim çünkü bunların hepsi benim de yerlisi olduğum zengin geleneğin ve mirasın bir parçası.”
Popülaritesi ve ülke listelerinde halihazırda elde ettiği başarı nedeniyle Beyoncé, Ray Charles'ın 1960'ların başında yaptığı gibi, diğer müzisyenlere ilham vererek ve onu yeni, daha çeşitli bir hayran kitlesine sunarak müziği değiştirebilir mi?
Kesinlikle. Bunu yapabilecek güce sahip bir kişi varsa o da Beyoncé'dir diye düşünüyorum. Ben büyük bir Beyoncé hayranıyım, bu yüzden önyargımı bağışlamalısınız, ama şu anda sektörde bunların gerçekleşeceği bir an yaratacak güce, erişime ve etkiye sahip başka kimsenin olduğunu düşünmüyorum. görüşmeler yapılıyor.
Ve sadece bir sanatçı olarak değil, aynı zamanda bir iş kadını ve büyük bir etki sahibi olarak da bunu yapıyor. Aslında amacın bu olduğunu düşünüyorum. Konuşmayla ilgili olduğunu düşünüyorum. Yapmaya çalıştığı şey sadece etkili sanat yaratmak değil, aynı zamanda milletimizi iyileştirebilmemiz için onu bir sohbet başlatıcı olarak kullanmaktır.
Houston'lı. O bir Teksaslı. Ülkeyi, hem müziğini hem de kültürünü, hem çekici hem de çekici olmayan yönlerini anlıyor. Aynı zamanda bunun insanların yaşamları üzerindeki etkisini de anlıyor ve hemen ardından gidiyor, daha rahat olduğumuz kamplarda saklanmak yerine bizi sohbet etmeye çalışıyor.
Konuşma şu ki, ülke tamamen beyaz değil. Bir miras var; Büyük etki sahibi, büyük katkıda bulunan ve bu şekilde tanınması gereken beyaz olmayan insanların bir geçmişi var.
Country müziğinin kökleri, Kelt, İskoç, İngiliz ve Akad halk geleneklerini Yeni Dünya'ya getiren kırsal beyaz Güneylilerle ilişkilendirilir. Ancak tarihçiler uzun zamandır türün Siyah ilahilere, gospel'e, maneviyatlara, saha şarkılarına, caza ve blues'a büyük borçlu olduğunu belirtiyorlar.
20. yüzyılın ilk yarısında Jimmie Rodgers (“country müziğinin babası” olarak anılır) ve Carter Ailesi gibi ülkenin öncü yıldızlarından bazıları, adı duyulmamış Siyah müzisyenlerden etkilendi ve şarkılarıyla hit oldu. Ve ülkenin imza sesi olan banjo, ilk olarak köleleştirilmiş Afrikalılar tarafından tanıtıldı.
Emmett G. Price III, bir müzisyen ve Berklee Müzik Koleji'nde Afrika Araştırmaları bölümünün kurucu dekanıdır ve Siyah müziği ve kültürü hakkında kapsamlı yazılar yazmaktadır. 2022-2023'te Sanat Üniversitesi'nde misafir müzik profesörü olarak bulundu. The Gazette, Price ile Beyoncé'nin yeni projesi ve otantik country müziğinin nelerden oluştuğu hakkında konuştu. Röportaj netlik ve uzunluk açısından düzenlendi.
Emmett G. Price III, Berklee Müzik Koleji, Africana Studies kurucu dekanı.
Dosya fotoğrafı: Stephanie Mitchell/Sanat Personel Fotoğrafçısı
Eleştirmenler önerildi Beyoncé gerçek bir country albümü yapmadı ancak yüzeysel süsler aldı; kovboy şapkası taktı ve pop müziğe banjo ve keman ekledi. Kendisi yaptığını söylüyor “Beyonce'nin albümü” bir country albümü değil. Bu tartışmadan ne anlam çıkarıyorsunuz?
İki parçası, “16 Carriages” ve özellikle “Texas Hold 'Em”, yıllar boyunca country müzikteki çeşitli tarzlara, duygulara ve Siyah insanlara saygı duruşunda bulunuyor. Pek çok açıdan, yeni sürümündeki tartışma tam olarak onun başlatmaya çalıştığı sohbetti.
Country müziği veya kökeni 1920'lere dayanan country ve western, blues ve maneviyat olarak bildiğimiz müziğin soyundan gelenlerden biridir. Ülkemizde özellikle 20'li ve 60'lı yıllarda ırkın aşırı cazibesini de eklediğinizde, neden siyah bir kadının country müziğin “yüzü” olması konusunda bu kadar büyük bir tepki olduğunu anlayacaksınız.
Onun R&B'de, hip-hop'ta ya da gospel'de olması “gerekiyordu”. İnsanlar, ilk etkileyicilere saygı göstermeden kültürel alanlara sahip çıkıyor. Tartışmanın her tarafta hararetli olduğunu düşünüyorum çünkü bu, insanların bahsettiği kültürel gayrimenkul ve kimse herhangi bir gayrimenkulden vazgeçmek istemiyor.
Müzisyenler, country müziği de dahil olmak üzere Amerikan popüler müziğinin pek çok türündeki fikirlerini ve etkilerini sıklıkla paylaşırlar. Country müziği nasıl yalnızca beyaz kültürün bir ifadesi olarak düşünülmeye başlandı?
Tüm Amerikan müzik biçimleri farklı seslerin birleşimi, birleşimi ve sentezidir çünkü konuştukları toplulukların onlar üzerinde etkisi ve etkisi olmuştur. Bence bu soru çok güzel çünkü bu, özellikle Amerika Birleşik Devletleri'ndeki radyo tarihinin ve Billboard listesi gibi listelerin tarihinin bir birleşimi.
Radyo, nerede yaşadığınıza bağlı olarak, özellikle de ilk günlerde, gerçekte sadece iki istasyonunuz vardı; açık ve kapalı. Ve radyoda kimin olduğunu göremiyordunuz. Çoğu insanın farkında olmadığı Big Mama Thornton gibi bir dizi sanatçı, Elvis Presley'in cover'ını yapmadan önce “Hound Dog” onun şarkısıydı. Ve bunu anlattığında, büyük bir gidişat meydana geldi. Beyaz sanatçılar şarkılarının kendi versiyonlarını çaldırabildiler ve Siyah sanatçılar hiç satışları olmadığı için gözden kayboldu. Radyo kişinin erişim alanını ve nüfuzunu genişletmenin yoluydu. İlk şey bu.
Ve sonra, Billboard listeleri ergenlik çağının ortalarında en çok nota satan satıcıların kim olduğunu takip etmeye başladı. 20'li yılların sonlarında ve 30'lu yılların başlarında, sesleri ve duyguları kalıplaştırmak ve fenotiplendirmek için kullanılan sınıflandırmaya göre en çok satan kayıtları takip etmeye başladılar. Tabii ki, bunların hepsi yukarı ve aşağı ırksal çizgilerdi.
Dolayısıyla ırka olan aşırı hayranlığımız, farklı müzik türlerini nasıl deneyimlediğimizde büyük bir rol oynuyor. Bununla birlikte, o günlerde hâlâ country müzik sayılabilecek şeyler yaratan Siyah sanatçılar vardı.
Önemli, daha az tanınan Siyah country müzisyenleri ve şarkı yazarlarından bazıları kimlerdi?
DeFord Bailey benim için heyecan verici, sadece muazzam derecede etkili olan ve tamamen unutulmuş, bilinmeyen bir efsane. Charley Pride da bir diğeri. Hatta taşra alanında muazzam bir mirasa sahip olan Ray Charles bile diyeceğim. Rufus Payne pek tanınmayan başka bir kediydi. “Tee Tot” takma adını kullandı. Hank Williams onunla Hank Williams çocukken ve Paine bir sokak sanatçısıyken tanıştı. Linda Martell ise pek tanınmayan bir isim. Neville Kardeşler, özellikle Aaron Neville ve Aaron Neville'e saygılarını sunan Darius Rucker.
Çağdaş zamanlarda, Rhiannon Giddens'tan bahsetmeden ülke hakkında konuşamazsınız. [artistic director of Harvard’s Silkroad Ensemble]. Yalnızca Beyonce'nin “Texas Hold 'Em” etkinliğindeki varlığıyla değil, aynı zamanda Carolina Chocolate Drops ile yıllardır yaptığı şeyler ve bu gelenekten gelen büyük mirasla da.
Neden bu sanatçılar, özellikle de Rodgers ve Carters gibi ülke efsanelerine akıl hocalığı yapanlar bu kadar az ilgi gördü? kayıt yapamadılar mı?
Siyah sanatçılardan bazıları aslında kayıt yaptı, ancak muhtemelen birisinin bodrumunda veya garajında duran 100 albümü basan eski plak şirketlerine kayıt yapmış olacaklardı. Bir kaydınız varsa ancak radyo yayını yoluyla dağıtımınız yoksa, kimse bir plağınızın olduğunu bilmiyordu.
Akıl hocası olmasa da ilham kaynağı olacak kadar olağanüstü olan, ancak kapakta yer alacak ve sanatçı olarak sergilenecek kadar olağanüstü olmayan bazı olağanüstü müzisyenler vardı.
Ayrıca Jim Crow South'un önemli üçüncü rayına da sahipsiniz. Ayrımcılık yüzünden, destekçi ya da yapımcı olsam bile, bu Siyah sanatçıları beyaz sanatçılarla aynı kefeye koymam ve çok para kazanmam mümkün değil. Dolayısıyla, bu anlaşılan kültürel ayrımcılık alışkanlıklarını kırma konusunda isteksizlik vardı. Kimin erişime sahip olduğu ve kimin erişimi olmadığı meselesi.
Banjo, 18. ve 19. yüzyıllarda Siyah müzisyenler tarafından popüler hale getirilen Afrika kökenli bir enstrümandı ve beyaz müzisyenler onu âşık gösterilerinde aksesuar olarak kullanmaya başladıktan sonra gitarın gözünden düştü. Bugün bluegrass ve Americana ile yakından ilişkilidir. Son yıllarda bançocu ve şarkıcı Giddens gibi müzisyenler banjonun Siyah müziğindeki yerini geri kazanmaya ve canlandırmaya çalıştılar. Bu tarihten bahsedin.
Dr. Jacqueline Cogdell DjeDje, emekli UCLA'da etnomüzikoloji profesörü şunları yazdı: [1978] Tek telli banço üzerine tez çalışması yaptı, onun Afrika kökenlerine kadar uzandı ve Batı Afrika keman müziğini ortaya çıkardı. Çoğu insan kökeninin farkında değil. İnsanlar keman veya bançonun kökeninin İspanyol olduğunu ve Kelt yolculuğundan veya İspanyol yolculuğundan geldiğini varsayarlar.
Carolinas'ın bazı kırsal bölgelerinde ve kesinlikle Güney'de enstrüman hiçbir zaman kaybolmadı. Gullah Denizi Adaları'ndaki Geechee halkı için bu geleneklerin tümü canlı kalmaya devam etti. Sadece popüler olduğu yerde insanların çoğunluğunun dikkatini kaybetti. Ana akım müzik kültüründe haklısın: Kimse banjo çalmıyor; Siyah alanlarda kimse keman çalmıyor.
Rhiannon'un ve diğer insanların yaptığı şey, özellikle Siyahların Hayatı Önemlidir farkındalığı ve Siyah kültürünü her yönden, şekil ve formlarla yüceltme döneminde, bu anı geleneksel miraslarımızı keşfetmek için kullanmaktır.
Pek çok açıdan Beyoncé'nin sadece yeni albümleriyle değil aynı zamanda “Rönesans” veya “Limonata”yla da yaptığı şey bu. Siyah kültürüne saygı duruşunda bulunuyor ve şöyle diyor: “Hey millet, bunu unutmayın. Ayrıca beni sıkıştırma. Pek çok şey yapabilirim çünkü bunların hepsi benim de yerlisi olduğum zengin geleneğin ve mirasın bir parçası.”
Popülaritesi ve ülke listelerinde halihazırda elde ettiği başarı nedeniyle Beyoncé, Ray Charles'ın 1960'ların başında yaptığı gibi, diğer müzisyenlere ilham vererek ve onu yeni, daha çeşitli bir hayran kitlesine sunarak müziği değiştirebilir mi?
Kesinlikle. Bunu yapabilecek güce sahip bir kişi varsa o da Beyoncé'dir diye düşünüyorum. Ben büyük bir Beyoncé hayranıyım, bu yüzden önyargımı bağışlamalısınız, ama şu anda sektörde bunların gerçekleşeceği bir an yaratacak güce, erişime ve etkiye sahip başka kimsenin olduğunu düşünmüyorum. görüşmeler yapılıyor.
Ve sadece bir sanatçı olarak değil, aynı zamanda bir iş kadını ve büyük bir etki sahibi olarak da bunu yapıyor. Aslında amacın bu olduğunu düşünüyorum. Konuşmayla ilgili olduğunu düşünüyorum. Yapmaya çalıştığı şey sadece etkili sanat yaratmak değil, aynı zamanda milletimizi iyileştirebilmemiz için onu bir sohbet başlatıcı olarak kullanmaktır.
Houston'lı. O bir Teksaslı. Ülkeyi, hem müziğini hem de kültürünü, hem çekici hem de çekici olmayan yönlerini anlıyor. Aynı zamanda bunun insanların yaşamları üzerindeki etkisini de anlıyor ve hemen ardından gidiyor, daha rahat olduğumuz kamplarda saklanmak yerine bizi sohbet etmeye çalışıyor.
Konuşma şu ki, ülke tamamen beyaz değil. Bir miras var; Büyük etki sahibi, büyük katkıda bulunan ve bu şekilde tanınması gereken beyaz olmayan insanların bir geçmişi var.