Shriya Srinivasan, ayna tutan, makyaj ve parfüm uygulayan bir kadın kahramanı tasvir etmek için bileklerinin zarif hareketlerini kullanarak, hassas adımlarla dans etti; ifadeleri umut ve heyecanla aydınlandı. Arkasında, asırlık Hint suluboyalarında benzer kadın kahramanlar tasvir ediliyordu.
Sanat John A. Paulson Mühendislik ve Uygulamalı Bilimler Okulu'nda biyomühendislik alanında yardımcı doçent, yakın zamanda Hint resimlerinde ve dansında ortak bir arketip olan vasakasajja nayika veya sevgilisiyle buluşmaya hevesle hazırlanan kadın kahraman hakkında bharata natyam dansı yapıyordu. Sanat Sanat Müzeleri'nde düzenlenen etkinlik. Danstan önce izleyicilere, beynin prefrontal korteksinin, anılardan yararlanarak ve ödül merkezlerini harekete geçirerek aşkta heyecan ve beklenti duygularını nasıl artırdığını anlattı.
“Bir dansçı olarak, oynadığım karakterin duygusal ve fizyolojik durumuna girmeyi, kalp atışlarını hızlandırmayı veya nefesi yavaşlatmayı, örneğin kaygıyı veya derin kaybı simüle etmeyi amaçlıyorum” dedi. “İzleyicideki ayna nöronlar daha sonra bu ipuçlarını özümsüyor ve bunların karakterin duygusal deneyimi ve katarsis'i ile rezonansa girmesine izin veriyor.”
Srinivasan, Sanat'ın Biyohibrit Organlar ve Nöroprostetik Laboratuvarı'nın yöneticisi ve ulusal düzeyde performans sergileyen Hint klasik dans topluluğu Anubhava Dans Topluluğu'nun kurucu ortağı ve sanat yönetmeni olarak bilim ve dansa olan tutkusunu birleştiriyor.
Laboratuvar ve Anubhava arasındaki yakın tarihli bir işbirliği, seyircilerin dansçıların hareketlerini akıllı telefon titreşimleri yoluyla hissetmelerine olanak tanıyan bir uygulamanın yaratılmasına yol açtı; bu proje, geçen ay PBS Nova belgesel dizisi “Building Stuff”ta yer aldı.
“Eldeki bilimsel soru şuydu: Sadece işitsel ve görsel girdilerin ötesine dokunsal veya diğer duyusal girdi biçimlerine ulaşarak dans deneyimini nasıl geliştirebiliriz?” Srinivasan dedi.
Isabella Gomez '24 ve Dr. Krithika Swaminathan'ın da dahil olduğu araştırma ve geliştirme ekibi. '23, karmaşık ayak hareketlerini yakalayıp kalıplara göre sınıflandırmak için Anubhava dansçılarının ayak bileklerine yerleştirilen özel algılama cihazları geliştirdi. Bir akıllı telefon uygulaması hareketleri seyircilerin ellerine aktarıyor. Srinivasan, teknolojinin dans performanslarını sıradan izleyicilerin yanı sıra görme veya işitme engelli kişiler için de daha erişilebilir hale getirme potansiyeline sahip olduğunu söylüyor.
Fotoğraf: Grace DuVal
Dokunsal geri bildirim uyarılarının ayak hareketi hissini iletmesini sağlamak için araştırmacılar titreşimleri farklı yoğunluk seviyelerine ayarladılar. Srinivasan, hafif, akıcı hareketlerin ciltteki yüzey seviyesindeki mekanoreseptörleri hedef alan titreşimlerle temsil edildiğini, daha yoğun, daha keskin hareketlerin ise daha derin cilt katmanlarına nüfuz ettiğini açıkladı. Proje, Srinivasan'ın 2023-2024 fakülte ihtisası yaptığı ArtLab'da seyirciler için “Kod Çözülmüş Ritimler” başlıklı bir dansla sonuçlandı.
Srinivasan, “Benim için dans ve mühendislik süreç olarak benzer” dedi. “Bir parçanın koreografisini yapmak bir sistem tasarlamaya benzer; her ikisi de belirli bir etki elde etmek için öğelerin dikkatle işlenmesini içerir. Mühendislerin belirli gereksinimleri karşılamak için bir sistem tasarlaması gibi, dansçılar da izleyicide belirli bir duygu veya tepki uyandırmak için koreografi oluştururlar. Sorun çözme ve tasarımla ilgili.”
Annesi Sujatha Srinivasan'ın vesayeti altında bharata natyam dansı yaparak büyüyen Srinivasan, Amerikan dans dünyasında Hint formları için bir alan yaratmanın yanı sıra sanatı, bilimi ve sanatı bir araya getirme umuduyla 2015 yılında kurucu ortak Joshua George ile Anubhava'yı kurdu. beşeri bilimler sahnede.
“Ürettiğimiz koreografide yüksek seviyede ritmik ve matematiksel karmaşıklık var ve eğer seyirciler kullandığımız müzik tarzına aşina değilse ya da bu konuda eğitim almamışlarsa her zaman izleyiciye aktarılamayabilir. dans formu,” dedi George.
Bu işbirliğinden bu yana Srinivasan, Anubhava'nın sinir bilimi, psikoloji ve zihinsel sağlık konularına daha derinlemesine daldığını ve Hint klasik dans geleneğinde yaygın olarak araştırılmayan korku ve kaygı gibi duyguların tasvirlerini son performanslarına dahil ettiğini söyledi.
Srinivasan, “Disiplinlerin kesişiminde çalışmaya katılmayı son derece tatmin edici buluyorum” dedi. “Bir sorunu farklı perspektiflerden keşfetmek, geleneksel silolardan görülemeyen çözümleri tasavvur etmenize yardımcı olabilir.”
Srinivasan, sahnede duyguları tasvir eden bir dansçının vücudundaki fizyolojik değişikliklerin seyircilerde nasıl benzer bir tepki uyandırabileceği konusunda daha fazla araştırma yapmakla özellikle ilgileniyor.
“Dünyanın bize neden böyle hissettirdiğini araştırmak için çok büyük fırsatlar var. Sanatı deneyimlediğimde bende belirli bir duygusal tepki uyandırıyor. Nedenini anlamak bir sanatçının çalışması için son derece temeldir, ancak bunu bilimin merceğinden kullanarak yapmak bana şunu söylemenin somut yolunu veriyor: 'Tamam, eğer ABC'yi modüle edersem, birisinin XYZ'yi hissetmesini sağlayabilirim.' Bana göre bu incelikli bir anlayış.”
Sanat John A. Paulson Mühendislik ve Uygulamalı Bilimler Okulu'nda biyomühendislik alanında yardımcı doçent, yakın zamanda Hint resimlerinde ve dansında ortak bir arketip olan vasakasajja nayika veya sevgilisiyle buluşmaya hevesle hazırlanan kadın kahraman hakkında bharata natyam dansı yapıyordu. Sanat Sanat Müzeleri'nde düzenlenen etkinlik. Danstan önce izleyicilere, beynin prefrontal korteksinin, anılardan yararlanarak ve ödül merkezlerini harekete geçirerek aşkta heyecan ve beklenti duygularını nasıl artırdığını anlattı.
“Bir dansçı olarak, oynadığım karakterin duygusal ve fizyolojik durumuna girmeyi, kalp atışlarını hızlandırmayı veya nefesi yavaşlatmayı, örneğin kaygıyı veya derin kaybı simüle etmeyi amaçlıyorum” dedi. “İzleyicideki ayna nöronlar daha sonra bu ipuçlarını özümsüyor ve bunların karakterin duygusal deneyimi ve katarsis'i ile rezonansa girmesine izin veriyor.”
Srinivasan, Sanat'ın Biyohibrit Organlar ve Nöroprostetik Laboratuvarı'nın yöneticisi ve ulusal düzeyde performans sergileyen Hint klasik dans topluluğu Anubhava Dans Topluluğu'nun kurucu ortağı ve sanat yönetmeni olarak bilim ve dansa olan tutkusunu birleştiriyor.
Laboratuvar ve Anubhava arasındaki yakın tarihli bir işbirliği, seyircilerin dansçıların hareketlerini akıllı telefon titreşimleri yoluyla hissetmelerine olanak tanıyan bir uygulamanın yaratılmasına yol açtı; bu proje, geçen ay PBS Nova belgesel dizisi “Building Stuff”ta yer aldı.
“Eldeki bilimsel soru şuydu: Sadece işitsel ve görsel girdilerin ötesine dokunsal veya diğer duyusal girdi biçimlerine ulaşarak dans deneyimini nasıl geliştirebiliriz?” Srinivasan dedi.
Isabella Gomez '24 ve Dr. Krithika Swaminathan'ın da dahil olduğu araştırma ve geliştirme ekibi. '23, karmaşık ayak hareketlerini yakalayıp kalıplara göre sınıflandırmak için Anubhava dansçılarının ayak bileklerine yerleştirilen özel algılama cihazları geliştirdi. Bir akıllı telefon uygulaması hareketleri seyircilerin ellerine aktarıyor. Srinivasan, teknolojinin dans performanslarını sıradan izleyicilerin yanı sıra görme veya işitme engelli kişiler için de daha erişilebilir hale getirme potansiyeline sahip olduğunu söylüyor.
Biyomühendislik alanında yardımcı doçent olan Srinivasan ofisinde.
Fotoğraf: Grace DuVal
Dokunsal geri bildirim uyarılarının ayak hareketi hissini iletmesini sağlamak için araştırmacılar titreşimleri farklı yoğunluk seviyelerine ayarladılar. Srinivasan, hafif, akıcı hareketlerin ciltteki yüzey seviyesindeki mekanoreseptörleri hedef alan titreşimlerle temsil edildiğini, daha yoğun, daha keskin hareketlerin ise daha derin cilt katmanlarına nüfuz ettiğini açıkladı. Proje, Srinivasan'ın 2023-2024 fakülte ihtisası yaptığı ArtLab'da seyirciler için “Kod Çözülmüş Ritimler” başlıklı bir dansla sonuçlandı.
Srinivasan, “Benim için dans ve mühendislik süreç olarak benzer” dedi. “Bir parçanın koreografisini yapmak bir sistem tasarlamaya benzer; her ikisi de belirli bir etki elde etmek için öğelerin dikkatle işlenmesini içerir. Mühendislerin belirli gereksinimleri karşılamak için bir sistem tasarlaması gibi, dansçılar da izleyicide belirli bir duygu veya tepki uyandırmak için koreografi oluştururlar. Sorun çözme ve tasarımla ilgili.”
Annesi Sujatha Srinivasan'ın vesayeti altında bharata natyam dansı yaparak büyüyen Srinivasan, Amerikan dans dünyasında Hint formları için bir alan yaratmanın yanı sıra sanatı, bilimi ve sanatı bir araya getirme umuduyla 2015 yılında kurucu ortak Joshua George ile Anubhava'yı kurdu. beşeri bilimler sahnede.
“Ürettiğimiz koreografide yüksek seviyede ritmik ve matematiksel karmaşıklık var ve eğer seyirciler kullandığımız müzik tarzına aşina değilse ya da bu konuda eğitim almamışlarsa her zaman izleyiciye aktarılamayabilir. dans formu,” dedi George.
Bu işbirliğinden bu yana Srinivasan, Anubhava'nın sinir bilimi, psikoloji ve zihinsel sağlık konularına daha derinlemesine daldığını ve Hint klasik dans geleneğinde yaygın olarak araştırılmayan korku ve kaygı gibi duyguların tasvirlerini son performanslarına dahil ettiğini söyledi.
Srinivasan, “Disiplinlerin kesişiminde çalışmaya katılmayı son derece tatmin edici buluyorum” dedi. “Bir sorunu farklı perspektiflerden keşfetmek, geleneksel silolardan görülemeyen çözümleri tasavvur etmenize yardımcı olabilir.”
Srinivasan, sahnede duyguları tasvir eden bir dansçının vücudundaki fizyolojik değişikliklerin seyircilerde nasıl benzer bir tepki uyandırabileceği konusunda daha fazla araştırma yapmakla özellikle ilgileniyor.
“Dünyanın bize neden böyle hissettirdiğini araştırmak için çok büyük fırsatlar var. Sanatı deneyimlediğimde bende belirli bir duygusal tepki uyandırıyor. Nedenini anlamak bir sanatçının çalışması için son derece temeldir, ancak bunu bilimin merceğinden kullanarak yapmak bana şunu söylemenin somut yolunu veriyor: 'Tamam, eğer ABC'yi modüle edersem, birisinin XYZ'yi hissetmesini sağlayabilirim.' Bana göre bu incelikli bir anlayış.”