Geoff Dyer, Birinci Dünya Savaşı'nın İngiltere'deki çocukluğuna nasıl takılıp kaldığını hatırladı. Aslında bir arkadaşının büyükbabası, savaşta aldığı şarapnel yaralarından kaynaklanan yara izlerini göstermek için sık sık “pantolonunu düşürürdü”. Ödüllü yazar, savaşı “bu insanların hayatlarının doruk noktası” olarak nitelendirdi.
Dyer bu gözlemi geçen hafta Barker Center'da Profesör Maya Jasanoff ile Yazarlar Konuşuyor serisinin bir parçası olarak yaptığı çeşitli çalışmalar hakkında yaptığı bir sohbet sırasında yaptı. Dört roman ve 16 kurgu dışı eserin yazarı olan Dyer, İngiltere'nin Cheltenham kentinde büyüdü ve şu anda Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde ikamet eden bir yazardır.
XD ve Nancy Yang Sanat ve Bilim Profesörü ve Coolidge Tarih Profesörü Jasanoff, etkinliği Dyer'in Dünya Savaşı'nın nasıl gerçekleştiğine dair seyahat günlüğü ve meditasyonu harmanlayan yaratıcı kurgu olmayan bir eser olan “Somme'nin Kaybı” adlı kitabından bir alıntıya atıfta bulunarak açtı. Ben hatırlanıyorum. Dyer şunları yazdı: “Savaşın, geçmişi yok etse bile, en azından İngilizler için, geçmişi korumaya yardımcı olduğu yönünde bir algı var. Geçmiş, onu paramparça eden savaş tarafından korunmuştu.”
Jasanoff, Dyer'in yanı sıra kendi çocukluk döneminde de çatışmanın herkesin hayal gücü üzerinde yarattığı gücü hatırladı.
“Bir İngiliz çocuğu olduğum için Birinci Dünya Savaşı'ndan kaçış yok. Demek istediğim, o orada, her seviyede, her yerde,” dedi 1958 doğumlu Dyer. Savaş küresel olduğundan, gittiğiniz her yerde – ister Avustralya'nın şirin bir kasabasında ister büyük bir kasabasında – savaş anıtları olduğunu söyledi. Kanada'da bir şehir.
Ayrıca çatışma hakkında ne hissettiğimizi şekillendirmede fotoğrafın rolüne de dikkat çekti. Sepya tonlama ve daha hızlı film gibi unsurların, kilitlenmiş bir geçmişte var olma hissi yarattığını söyledi.
Dyer, “1914'te askere almak için sıraya giren insanlara baktığınızda, işte oradalar, bu gençler oldukça canlı, ancak iki kat ölü görünüyorlar çünkü ölümleri için sıraya girmiş gibi görünüyorlar” dedi.
Savaşa dair elimizde bulunan bu görsel kayıt, onu nasıl andığımıza katkıda bulundu. Somme Muharebesi'nde 57.000'den fazla İngiliz askeri öldürüldü. Dyer, ünlü İngiliz askeri tarihçisi John Keegan'ın bunu “İngiliz yaşamında hiçbir zaman yeniden kurulamayan iyimserlik çağının sonu” olarak nitelendirdiğini aktardı.
Buna cevaben Amerikalı Jasanoff şöyle dedi: “İngilizlerin trajediyi ulusal bir gurur kaynağına dönüştürmeyi nasıl bir sanat haline getirdiklerini düşünmek beni çok etkiledi. Dolayısıyla bu anlamda bir çeşit sapkın iyimserlik mevcut.” Seyircilerin kahkahaları arasında Dyer, İngilizlerin başarısızlığı yüceltme eğiliminde oldukları konusunda hemfikirdi.
Akşam boyunca Dyer, süper uçak gemisi USS George HW Bush'taki iki haftalık görevini anlatan, yaratıcı, kurgu olmayan bir çalışma olan “Denizde Bir Harika Gün”den biri de dahil olmak üzere birkaç eserinden alıntılar okudu. (Eski başkan, 2. Dünya Savaşı sırasında bir deniz havacısıydı.) Jasanoff, Dyer'in denizde geçirdiği zamanın ABD Afganistan'da iken gerçekleştiği için, neden hesapta savaştan bahsedilmediğini sordu.
“'Bunu yapmalı mıydık?' dememle kimse ilgilenmezdi. Sanırım o zamana kadar bunu yapmamamız gerektiği açıktı,” dedi Dyer. “Bu sadece günlük deneyimle ilgiliydi. Muhabirlere, özellikle de David Finkel ve [Dexter] Mermiler havada uçuşurken tüm bunları fark edebilen Filkins, ben de muhabir olmadığımı o kadar iyi anladım ki.”
Dyer, uçak gemisinde 5.000 Donanma personelinin yanında yaşama deneyiminden bahsetti; bu personelden bazılarının muhtemelen “Top Gun” filmini izledikten sonra askere gitmiş olmasıyla ilgili şaka yaptı. Siyasi görüşleri kendisininkinden “bir milyon mil uzakta” olanlara bile hayranlık duyduğunu söyledi.
Dyer, “Hepsi çok genç” dedi. “Genellikle bu çocuklar Orta Batı'dan, İncil Kuşağı'ndan ve buna benzer şeylerden gelen tamamen eğitimsiz çocuklardır. Onlar benim öğrenci olduğum yaştaydılar ve onlardan, sorumluluk düzeylerinden, işlerini ne kadar iyi yaptıklarından çok etkilenmiştim. Sanırım 18 yaşımda nasıldım? Kör bir şekilde sarhoş olmaya ve aptallık etmeye başlamıştım.
Etkinliğin sonunda izleyiciler Dyer'a sorular sordu.
Seyircilerden biri, oyun yazarı David Hare'in bir keresinde İngilizce dilindeki en iç karartıcı iki kelimenin “edebi kurgu” olduğunu söylediğini belirtti ancak Dyer'ın “yaratıcı kurgu dışı”nın da bir rakip olabileceğini söylediği aktarıldı. Soru şuydu: Neden?
“Bunu söylüyorum çünkü yaptığım bu şey, türe meydan okuyan, bir nevi kategorize edilemeyen bu kitap, başlı başına bir kategori haline geliyor; mevcut bir formül var. Ve bunu okumayı sevdiğim türden kurgu dışı yazılarla karşılaştırıyorum ki bu yazmanın asıl zor zanaatıdır: Örneğin Robert Caro'nun 'The Power Broker'ı.”
Dyer bu gözlemi geçen hafta Barker Center'da Profesör Maya Jasanoff ile Yazarlar Konuşuyor serisinin bir parçası olarak yaptığı çeşitli çalışmalar hakkında yaptığı bir sohbet sırasında yaptı. Dört roman ve 16 kurgu dışı eserin yazarı olan Dyer, İngiltere'nin Cheltenham kentinde büyüdü ve şu anda Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde ikamet eden bir yazardır.
XD ve Nancy Yang Sanat ve Bilim Profesörü ve Coolidge Tarih Profesörü Jasanoff, etkinliği Dyer'in Dünya Savaşı'nın nasıl gerçekleştiğine dair seyahat günlüğü ve meditasyonu harmanlayan yaratıcı kurgu olmayan bir eser olan “Somme'nin Kaybı” adlı kitabından bir alıntıya atıfta bulunarak açtı. Ben hatırlanıyorum. Dyer şunları yazdı: “Savaşın, geçmişi yok etse bile, en azından İngilizler için, geçmişi korumaya yardımcı olduğu yönünde bir algı var. Geçmiş, onu paramparça eden savaş tarafından korunmuştu.”
Jasanoff, Dyer'in yanı sıra kendi çocukluk döneminde de çatışmanın herkesin hayal gücü üzerinde yarattığı gücü hatırladı.
“Bir İngiliz çocuğu olduğum için Birinci Dünya Savaşı'ndan kaçış yok. Demek istediğim, o orada, her seviyede, her yerde,” dedi 1958 doğumlu Dyer. Savaş küresel olduğundan, gittiğiniz her yerde – ister Avustralya'nın şirin bir kasabasında ister büyük bir kasabasında – savaş anıtları olduğunu söyledi. Kanada'da bir şehir.
Ayrıca çatışma hakkında ne hissettiğimizi şekillendirmede fotoğrafın rolüne de dikkat çekti. Sepya tonlama ve daha hızlı film gibi unsurların, kilitlenmiş bir geçmişte var olma hissi yarattığını söyledi.
Dyer, “1914'te askere almak için sıraya giren insanlara baktığınızda, işte oradalar, bu gençler oldukça canlı, ancak iki kat ölü görünüyorlar çünkü ölümleri için sıraya girmiş gibi görünüyorlar” dedi.
Savaşa dair elimizde bulunan bu görsel kayıt, onu nasıl andığımıza katkıda bulundu. Somme Muharebesi'nde 57.000'den fazla İngiliz askeri öldürüldü. Dyer, ünlü İngiliz askeri tarihçisi John Keegan'ın bunu “İngiliz yaşamında hiçbir zaman yeniden kurulamayan iyimserlik çağının sonu” olarak nitelendirdiğini aktardı.
Buna cevaben Amerikalı Jasanoff şöyle dedi: “İngilizlerin trajediyi ulusal bir gurur kaynağına dönüştürmeyi nasıl bir sanat haline getirdiklerini düşünmek beni çok etkiledi. Dolayısıyla bu anlamda bir çeşit sapkın iyimserlik mevcut.” Seyircilerin kahkahaları arasında Dyer, İngilizlerin başarısızlığı yüceltme eğiliminde oldukları konusunda hemfikirdi.
Akşam boyunca Dyer, süper uçak gemisi USS George HW Bush'taki iki haftalık görevini anlatan, yaratıcı, kurgu olmayan bir çalışma olan “Denizde Bir Harika Gün”den biri de dahil olmak üzere birkaç eserinden alıntılar okudu. (Eski başkan, 2. Dünya Savaşı sırasında bir deniz havacısıydı.) Jasanoff, Dyer'in denizde geçirdiği zamanın ABD Afganistan'da iken gerçekleştiği için, neden hesapta savaştan bahsedilmediğini sordu.
“'Bunu yapmalı mıydık?' dememle kimse ilgilenmezdi. Sanırım o zamana kadar bunu yapmamamız gerektiği açıktı,” dedi Dyer. “Bu sadece günlük deneyimle ilgiliydi. Muhabirlere, özellikle de David Finkel ve [Dexter] Mermiler havada uçuşurken tüm bunları fark edebilen Filkins, ben de muhabir olmadığımı o kadar iyi anladım ki.”
Dyer, uçak gemisinde 5.000 Donanma personelinin yanında yaşama deneyiminden bahsetti; bu personelden bazılarının muhtemelen “Top Gun” filmini izledikten sonra askere gitmiş olmasıyla ilgili şaka yaptı. Siyasi görüşleri kendisininkinden “bir milyon mil uzakta” olanlara bile hayranlık duyduğunu söyledi.
Dyer, “Hepsi çok genç” dedi. “Genellikle bu çocuklar Orta Batı'dan, İncil Kuşağı'ndan ve buna benzer şeylerden gelen tamamen eğitimsiz çocuklardır. Onlar benim öğrenci olduğum yaştaydılar ve onlardan, sorumluluk düzeylerinden, işlerini ne kadar iyi yaptıklarından çok etkilenmiştim. Sanırım 18 yaşımda nasıldım? Kör bir şekilde sarhoş olmaya ve aptallık etmeye başlamıştım.
Etkinliğin sonunda izleyiciler Dyer'a sorular sordu.
Seyircilerden biri, oyun yazarı David Hare'in bir keresinde İngilizce dilindeki en iç karartıcı iki kelimenin “edebi kurgu” olduğunu söylediğini belirtti ancak Dyer'ın “yaratıcı kurgu dışı”nın da bir rakip olabileceğini söylediği aktarıldı. Soru şuydu: Neden?
“Bunu söylüyorum çünkü yaptığım bu şey, türe meydan okuyan, bir nevi kategorize edilemeyen bu kitap, başlı başına bir kategori haline geliyor; mevcut bir formül var. Ve bunu okumayı sevdiğim türden kurgu dışı yazılarla karşılaştırıyorum ki bu yazmanın asıl zor zanaatıdır: Örneğin Robert Caro'nun 'The Power Broker'ı.”