En sevdiğiniz kazağınızda bir delik mi var, yoksa ayak örtüsünden daha çok file görünümlü bir çorabınız mı var? Sanat Sanat Müzeleri'nde yakın zamanda düzenlenen “görünür onarım” atölyesi, katılımcıları hızlı moda tüketimini reddeden, sürdürülebilir kanalizasyonlardan oluşan büyüyen bir alt kültüre katılmaya davet etti.
Geçtiğimiz hafta sonu trikoların onarılması ve yamalanması konusuna giriş yapan Maggie Ruth Haaland, “Onarım şu anda bir nevi vakit geçirmek gibi” dedi. “İnsanlar tükettikleri şeyler konusunda nasıl farklı seçimler yapabileceklerini düşünüyorlar ve onarım bu süreçte gerçekten yararlı bir araç olabilir.”
Lauren Stewart (soldan sağa), Arden Vigoda ve Taylor Johnson '26, onarım becerisi üzerinde çalışıyor.
Derse annesi Lauren Stewart ile birlikte katılan sekizinci sınıf öğrencisi Arden Vigoda da aynı fikirde.
“İnsanlar çok fazla giysi üretiyor ve burada zaten o kadar çok şey var ki, kullanılacak çok şey var” dedi. “Topluluğumda, insanlara dolaplarının derinliklerini karıştırıp bana bir şeyler bağışlamalarını söylediğim bir iş kurmaya çalışıyorum, böylece tamir edip para karşılığında onlara geri verebilirim.”
Stewart, kızının dikiş dikmeyi ve göz kamaştırmayı öğrendiğini ve birkaç yerel defileye katıldığını söyledi. “Pek becerikli değilim, dolayısıyla her şey benim için çok ilginç.”
“Burada iki gol vardı. Bunlardan biri, gerçek onarımı yapma becerilerini öğrenmek ve ardından bu tartışmaları yapmak ve tüketici olmak ve giysilerle nasıl ilişki kurduğumuz hakkındaki fikirleri değiştirmektir” dedi Haaland. “Ama aynı zamanda ikinci yarının daha rahat olması, insanların topluluk oluşturma amaçlı olarak birbirleriyle sohbet edebilmesi.”
Hamilton, Massachusetts'ten atölye katılımcısı Julie Brown-Garthwaite, annesinin 1970'lerde yaptığı bir yorganı onarmak için getirdi. “O, tamir işinin sizin yaptığınız olduğu ve özellikle çocuklarınız için kendi kıyafetlerinizi diktiğiniz bir çağda büyüdü. Süper usta bir terzi olduğunu söylemez ama biz küçükken bize bir sürü kıyafet dikerdi.”
Kırmızı-beyaz-mavi yorganı mor kumaşla yayan Brown-Garthwaite, o hafta sonu projeyi 87 yaşındaki annesine göstermeyi bekliyordu. “Renk seçimime çok üzülecek.”
Haaland, çalıştayın katılımcılara yeni ilham vermesini umduğunu ifade etti.
“Bakış açınızı sahip olduğunuz şeyler etrafında değiştirmenin, daha büyük sistemik değişim yaratmak için gerçekten yararlı olduğunu düşünüyorum. Zihniyetinizi değiştirdiğinizde bu eğlenceli bir şeye ya da bir fırsata dönüşür.”
Betty Burkes atölyesi sırasında Maggie Ruth Haaland ile konuşuyor.
Taylor Johnson '26 atölye sırasında bir parça üzerinde çalışıyor.
Yama ve yama yapmayı öğrenen bir öğrenci.
Haaland, 17 Şubat'ta nakış ve dikişe odaklanan başka bir atölye çalışmasına liderlik edecek. Malzeme Laboratuvarı, 2 Mart'ta Aquinnah sanatçısı Elizabeth James-Perry'yi mısır kabuğu dokuma üzerine bir atölye çalışması için ağırlayacak ve 20 Mart'ta sanatçı Nard Kwast ile 17. yüzyıl Hollanda'sının yöntem ve stiliyle nasıl resim yapılacağını keşfedecek bir atölye çalışması gerçekleştirilecek. sanatçılar.
Malzeme Laboratuvarı programlamasını yöneten ve Sanat Sanat Müzeleri koruma ve teknik çalışma programları araştırma küratörü olan Francesca Bewer, “El sanatlarına ve genel olarak kendin yap faaliyetlerine artan bir ilgi var gibi görünüyor” dedi. . “Tüketim toplumumuzda çok fazla gereksiz israf var ve aynı zamanda, özellikle gençler arasında, yaratıcılığımızı bu döngüyü kesintiye uğratmak, halihazırda sahip olduğumuz şeye değer vermek ve bunu anlamlı ve anlamlı bir şekilde dönüştürmek için kullanmanın aciliyeti konusunda daha fazla farkındalık var. tatmin edici yollar.”
Geçtiğimiz hafta sonu trikoların onarılması ve yamalanması konusuna giriş yapan Maggie Ruth Haaland, “Onarım şu anda bir nevi vakit geçirmek gibi” dedi. “İnsanlar tükettikleri şeyler konusunda nasıl farklı seçimler yapabileceklerini düşünüyorlar ve onarım bu süreçte gerçekten yararlı bir araç olabilir.”
Lauren Stewart (soldan sağa), Arden Vigoda ve Taylor Johnson '26, onarım becerisi üzerinde çalışıyor.
Derse annesi Lauren Stewart ile birlikte katılan sekizinci sınıf öğrencisi Arden Vigoda da aynı fikirde.
“İnsanlar çok fazla giysi üretiyor ve burada zaten o kadar çok şey var ki, kullanılacak çok şey var” dedi. “Topluluğumda, insanlara dolaplarının derinliklerini karıştırıp bana bir şeyler bağışlamalarını söylediğim bir iş kurmaya çalışıyorum, böylece tamir edip para karşılığında onlara geri verebilirim.”
Stewart, kızının dikiş dikmeyi ve göz kamaştırmayı öğrendiğini ve birkaç yerel defileye katıldığını söyledi. “Pek becerikli değilim, dolayısıyla her şey benim için çok ilginç.”
Haaland, “Görünür onarım” veya tamir edilen dikişlerin ve yamaların açıkça görülebilmesi için giysilerin onarılmasının hem tekstil sanatçıları hem de çevreciler arasında popülerlik kazandığını söyledi. Şifalı bitkilere ve bitki boyamaya olan ilgi başlangıçta Haaland'ı gözle görülür onarımlara yöneltti ancak toplumsal yönü de çok önemli.
“Burada iki gol vardı. Bunlardan biri, gerçek onarımı yapma becerilerini öğrenmek ve ardından bu tartışmaları yapmak ve tüketici olmak ve giysilerle nasıl ilişki kurduğumuz hakkındaki fikirleri değiştirmektir” dedi Haaland. “Ama aynı zamanda ikinci yarının daha rahat olması, insanların topluluk oluşturma amaçlı olarak birbirleriyle sohbet edebilmesi.”
Hamilton, Massachusetts'ten atölye katılımcısı Julie Brown-Garthwaite, annesinin 1970'lerde yaptığı bir yorganı onarmak için getirdi. “O, tamir işinin sizin yaptığınız olduğu ve özellikle çocuklarınız için kendi kıyafetlerinizi diktiğiniz bir çağda büyüdü. Süper usta bir terzi olduğunu söylemez ama biz küçükken bize bir sürü kıyafet dikerdi.”
Kırmızı-beyaz-mavi yorganı mor kumaşla yayan Brown-Garthwaite, o hafta sonu projeyi 87 yaşındaki annesine göstermeyi bekliyordu. “Renk seçimime çok üzülecek.”
Haaland, çalıştayın katılımcılara yeni ilham vermesini umduğunu ifade etti.
“Bakış açınızı sahip olduğunuz şeyler etrafında değiştirmenin, daha büyük sistemik değişim yaratmak için gerçekten yararlı olduğunu düşünüyorum. Zihniyetinizi değiştirdiğinizde bu eğlenceli bir şeye ya da bir fırsata dönüşür.”
Betty Burkes atölyesi sırasında Maggie Ruth Haaland ile konuşuyor.
Taylor Johnson '26 atölye sırasında bir parça üzerinde çalışıyor.
Yama ve yama yapmayı öğrenen bir öğrenci.
Haaland, 17 Şubat'ta nakış ve dikişe odaklanan başka bir atölye çalışmasına liderlik edecek. Malzeme Laboratuvarı, 2 Mart'ta Aquinnah sanatçısı Elizabeth James-Perry'yi mısır kabuğu dokuma üzerine bir atölye çalışması için ağırlayacak ve 20 Mart'ta sanatçı Nard Kwast ile 17. yüzyıl Hollanda'sının yöntem ve stiliyle nasıl resim yapılacağını keşfedecek bir atölye çalışması gerçekleştirilecek. sanatçılar.
Malzeme Laboratuvarı programlamasını yöneten ve Sanat Sanat Müzeleri koruma ve teknik çalışma programları araştırma küratörü olan Francesca Bewer, “El sanatlarına ve genel olarak kendin yap faaliyetlerine artan bir ilgi var gibi görünüyor” dedi. . “Tüketim toplumumuzda çok fazla gereksiz israf var ve aynı zamanda, özellikle gençler arasında, yaratıcılığımızı bu döngüyü kesintiye uğratmak, halihazırda sahip olduğumuz şeye değer vermek ve bunu anlamlı ve anlamlı bir şekilde dönüştürmek için kullanmanın aciliyeti konusunda daha fazla farkındalık var. tatmin edici yollar.”